Η συμμετοχή μας σε συλλόγους, επιστημονικές ενώσεις, πολιτικά κόμματα είναι το αυτονόητο καθήκον μας ως πολιτών που θέλουμε να δούμε την Δημοκρατία υπό το πρίσμα της δημιουργικής συμμετοχής. Όσοι επιλέγουμε να συμμετέχουμε δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε σε όλα, απλά υπάρχει ένας ελάχιστος κοινός παρανομαστής ιδεών, αρχών και αξιών που μας ενώνει σε μια πολιτική οργάνωση.
Σε μια εποχή που βολεύει η απαξίωση της πολιτικής και των θεσμών συμμετοχής, οφείλουμε ειδικά οι νεότεροι να δείξουμε ότι η συμμετοχή μας έχει νόημα, μπορεί να λειτουργήσει προσθετικά και ουσιαστικά και να συμβάλει σε μια άλλη σχέση πολιτικής και πολιτών. Δεν συμμετέχουμε για να "βολέψουμε" κάποιον ή να εκλέξουμε κάποιον, συμμετέχουμε γιατί έχουμε ως πολίτες και αυτή την ευθύνη να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Να κάνουμε ότι καλύτερο, ώστε μετά από κάποια χρόνια να έχουμε ένα κράτος που σέβεται τον πολίτη, μια δημοκρατία που λειτουργεί, θεσμούς που υπηρετούν το κοινό συμφέρον και όχι ολιγαρχίες που διαμορφώνουν συνειδήσεις σιωπηλών υπηκόων.
Μπορεί ένα Αριστερό κόμμα να πετύχει κάτι μέσα σε ένα περιβάλλον που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές κυριαρχούν; Ναι μπορεί, αρκεί να ευθυγραμμιστεί με τις σύγχρονες ανάγκες, αρκεί να μπορέσει να απαντήσει στα κυρίαρχα ερωτήματα που σήμερα βάζουν οι πολίτες. Αρκεί να καταλάβει ότι ο κόσμος αλλάζει και τα κόμματα οφείλουν να εκσυγχρονίζουν τον τρόπο λειτουργίας τους και τον τρόπο που κάνουν τους πολίτες συμμέτοχους και κοινωνούς ενός οράματος για τα επόμενα 20 χρόνια. Ένα Αριστερό κόμμα που θέλει να διαμορφώσει την επόμενη μέρα για την κοινωνία, οφείλει να μιλήσει την γλώσσα της κοινωνίας, να συμμετέχει δυναμικά σε κάθε πεδίο άσκησης πολιτικής σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο. Δεν αλλάζει τίποτα μέσα από έναν διαρκή εσωτερικό διάλογο που είναι ξεκομμένος από τα πραγματικά προβλήματα.
Είναι κρίσιμο να προσπαθήσουμε να δούμε το τι συμβαίνει αυτή την στιγμή πέρα από τα στενά όρια του σαλονιού μας. Σε παγκόσμιο επίπεδο οι δυνάμεις του λαϊκισμού διαμορφώνουν μια εικόνα απαξίωσης των δημοκρατιών και των ιδεολογιών. Από τις Η.Π.Α μέχρι και την Ευρώπη ακραίες φωνές δημαγωγούν και αποκτούν την πλειοψηφία στις κυβερνήσεις. Οι πολίτες έχουν απογοητευτεί από τις παραδοσιακές δυνάμεις και χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην ίδια την δημοκρατία. Η οικονομική κρίση και οι συνέπειες της διαμορφώνουν μια γενιά "ελαχίστων προσδοκιών" που δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσει. Η αποχή των πολιτών από τις εκλογές είναι χαρακτηριστική της κατάστασης.
Δεν είναι επιλογή να κρίνουμε απλά τα αρνητικά, δεν είναι επιλογή να παρακολουθούμε από τον καναπέ μας, επιλογή είναι η συμμετοχή σε κάθε θεσμό, έξω και μέσα από τα κόμματα.
Κάποιοι επιμένουμε να συμμετέχουμε σε πολιτικές οργανώσεις, δεχόμαστε και την κριτική για αυτό, αλλά είναι μια επιλογή να μην σταματάμε να πιστεύουμε ότι η ΑΛΛΑΓΗ δεν θα έρθει ένα πρωί γιατί κάποιος την περίμενε, η ΑΛΛΑΓΗ θα έρθει αν την φέρουμε ΟΛΟΙ εμείς.
** Παρακάτω μια σύντομη τοποθέτηση μου στο 5ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου