Ψηφίζουμε για την ζωή μας...

Αυτό ήταν λοιπόν, έφτασε η ώρα να κριθεί και αυτή η Κυβέρνηση για τα πεπραγμένα της, για όλα όσα είπε ότι θα κάνει και δεν έκανε, αλλά και για όλα εκείνα που έκανε με βάση την προγραμματική διακήρυξη των περασμένων εκλογών. Όλοι εμείς έφτασε η ώρα να αναλάβουμε την σοβαρότερη ευθύνη που μας έχει δώσει το σύνταγμα μας, να αποφασίσουμε για τις ζωές μας ο κάθε ένας με τα δικά του κριτήρια. Αλλά πριν προχωρήσουμε σε έυκολες κριτικές να αναλογιστούμε που είμασταν και που βρισκόμαστε, που πάμε και πως θα πάμε.

Σε όλο αυτό το  διάστημα από τις Ευρωεκλογές του Μάη μέχρι και σήμερα ακούσαμε, μιλήσαμε ίσως μεταξύ μας, διαφωνήσαμε και συμφωνήσαμε σε ήπιο ή και έντονο κλίμα, αλλά όλα αυτά ελάχιστη σημασία έχουν, καθώς την Δευτέρα θα ξυπνήσουμε πάλι το πρωί να πάμε στις δουλειές μας. Αύριο όμως οφείλουμε να κάνουμε το καθήκον μας να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας για να μην αποφασίσουν οι άλλοι για εμάς, αλλά εμείς. Αύριο έχουμε καθήκον να επιλέξουμε όχι μόνο την νέα ελληνική κυβέρνηση, αλλά και το νέο κοινοβούλιο των 300 που θα μας εκπροσωπούν για τα επόμενα χρόνια ασκώντας νομοθετικό έργο που θα επηρεάσει τις ζωές μας. Ανεξάρτητα της επιλογής μας έχουμε την ευθύνη να είμαστε εκεί!

Τα τελευταία δέκα χρόνια η χώρα συμπιέστηκε από το βάρος των μνημονιακών πολιτικών που έφεραν τις κοινωνίες στα όρια τους, φτωχοποίησαν μεγάλο μέρος του λαού μας και οδήγησαν στην μετανάστευση την νεολαία της χώρας. Αυτές τις πολιτικές ο Ελληνικός λαός τιμώρησε σε τρείς εκλογικές διαδικασίες το 2015, αναδεικνύοντας την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα, δίνοντας του για πρώτη φορά την δυνατότητα να ασκήσει κυβερνητική πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία κλήθηκε να αντιμετωπίσει την χρεωκοπία της χώρας, προσπαθώντας ταυτόχρονα να κρατήσει την κοινωνία όρθια και την χώρα εντός της Ευρωπαϊκής Οικονομίας, έχοντας απέναντι του την εγχώρια και ευρωπαϊκή ολιγαρχία.

Τέσσερα χρόνια μετά η χώρα φαίνεται να στέκεται στα πόδια της, ξεπερνώντας την κρίση και δημιουργώντας προϋποθέσεις βιώσιμης ανάπτυξης, χωρίς να έχει οριστικά επανέλθει στην προ κρίσης κατάσταση. Η κανονικότητα στην χώρα βέβαια δεν έχει επανέλθει πλήρως, καθώς αν και έχουν γίνει βήματα, το κράτος δεν έχει ξεπεράσει τις «παθήσεις» της μεταπολίτευσης. Εξακολουθεί να είναι ακόμα δαιδαλώδες και γραφειοκρατικό, η αξιοκρατία εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο σε κάποιους τομείς , το φορολογικό πλαίσιο είναι άδικο και ασταθές, το εκπαιδευτικό σύστημα προβληματικό κλπ. Ζητήματα γνωστά σε όλους διαχρονικά. Αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα «ζαλισμένο» από τα μνημονιακά χρόνια δεν φαίνεται να έχει ξεκάθαρο πλαίσιο στρατηγικών στόχων για την επόμενη δεκαετία και εκεί ευθύνη έχουμε όλοι μας ως κοινωνία. Αυτό το στρατηγικό πλαίσιο οφείλει να διαμορφώσει η επόμενη κυβερνητική πλειοψηφία μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους και πολιτικές δυνάμεις της χώρας, αν δεν θέλουμε να ξαναπεράσουμε τις ίδιες περιπέτειες.

Δυστυχώς σε αυτές τις εκλογές δεν συζητήσαμε για αυτό το στρατηγικό πλαίσιο, μιλήσαμε για αυτά που χωρίζουν και όχι για αυτά που ίσως ενώνουν, δεν μιλήσαμε για το «μεταμνημονιακό ξέφωτο» αλλά για το «μνημονιακό σκοτάδι» και τον φόβο να το ζήσουμε ξανά, δεν είδαμε τους υποψήφιους πρωθυπουργούς σε δημόσια αντιπαράθεση και οδηγούμαστε σε εκλογές χωρίς ξεκάθαρο πολιτικό σχέδιο από καμία πολιτική δύναμη.

Παρόλα ταύτα οφείλουμε να καταθέσουμε στην κάλπη την ψήφο μας, δίνοντας εντολή σε μια κυβέρνηση να προχωρήσει προς την δική της κατεύθυνση. Αυτή η επιλογή οδηγεί την χώρα στην επόμενη μέρα και σε αυτή την επόμενη μέρα οι θέσεις και τοποθετήσεις των δύο βασικών υποψηφίων είναι ξεκάθαρα διακριτές. Η διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην Αριστερά και την Δεξιά εξακολουθούν να είναι καθαρές για όλους. Κανένας δεν είναι ίδιος με τον άλλον, όλοι κρίνονται από την ιστορία τους.

Σε αυτή λοιπόν την κρίσιμη στιγμή όσοι στηρίξαμε την Αριστερά το 2015, με τις απογοητεύσεις μας και τις διαφωνίες μας αυτά τα τέσσερα χρόνια, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στην πιο σκληρή συντήρηση να επιστρέψει πίσω, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε αυτούς που μας οδήγησαν στα μνημόνια, να γυρίσουν θριαμβευτές για να συνεχίσουν την διάλυση του κοινωνικού κράτους, ασκώντας τις πολιτικές του «Διευθυντηρίου» και των μεγάλων ομίλων.  Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας έκαναν λάθη, αλλά κανείς δεν μπορεί να τους χρεώσει ότι δεν υπερασπίστηκαν τους «μη προνομιούχους» που άφησε πίσω το μνημόνιο, κανείς δεν μπορεί να τους χρεώσει ότι δεν υπερασπίσθηκαν τα δημόσια αγαθά, κανείς δεν μπορεί να τους χρεώσει ότι κυβέρνησαν μαζί με την ντόπια ολιγαρχία.

Αυτή την Κυριακή ψηφίζουμε «για την ζωή μας», δίνουμε στην Αριστερά την ευκαιρία να κυβερνήσει την χώρα εντός της «κανονικότητας» και να υλοποιήσουμε μαζί της ένα σχέδιο για την ουσιαστική ανασυγκρότηση της χώρας. Δεν ψηφίζουμε Αριστερά για να τις αναθέσουμε την εξουσία, αλλά για να γίνουμε κομμάτι της εξουσίας, η ευθύνη μας δεν σταματά στην κάλπη, ξεκινά από αυτή. Καλή μας ψήφο…