Η ιστορική μας ευθύνη

Σάμος, 17 Αυγούστου 2011*

*σήμερα είναι η κατάλληλη στιγμή για την δημοσίευση του  38 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου…                                             

Η ιστορική μας ευθύνη…

Κάθε ιστορική περίοδος στην ιστορία του κόσμου μας ήταν συνυφασμένη και με μια γενιά. Αυτή η γενιά σε κάθε περίπτωση αναλάμβανε και την ιστορική ευθύνη να αλλάξει τα «πράγματα» που κληρονόμησε από τις προηγούμενες γενεές. Αναλάμβανε την διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ολόκληρου ιστορικού κύκλου για την κοινωνία και την πατρίδα.

Είναι πλούσια η ιστορία των λαών σε παραδείγματα τέτοιων γενεών, αλλά και στα χαρακτηριστικά των ιστορικών κύκλων που διαμόρφωσαν στο πέρασμα τους. Στην δική μας περίπτωση η τελευταία γενιά με τα παραπάνω χαρακτηριστικά ήταν η γενιά του αντιδικτατορικού αγώνα. Μια γενιά με πλούσια παιδεία  που διαμόρφωσε μετά την πτώση της Χούντας την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία και τον ιστορικό κύκλο της Μεταπολίτευσης. Από τότε μέχρι και σήμερα λίγα έχουν αλλάξει ριζικά.

Το 2004 αποτέλεσε το πρώτο ορόσημο για την αλλαγή σελίδας, για την  μετά την μεταπολίτευση εποχή. Ύστερα από τριάντα χρόνια Δημοκρατίας και σταθερότητας στην χώρα ήταν η ώρα για την ερμηνεία του ιστορικού κύκλου και την συγκρότηση των χαρακτηριστικών της επόμενης περιόδου. Βέβαια ακόμα και σήμερα 6 χρόνια μετά το ιστορικό ορόσημο των τριάντα χρόνων αναζητούμε σχέδιο εισόδου στην νέα περίοδο, μια περίοδο με χαρακτηριστικά εντελώς διαφορετικά από εκείνα του 1974, έχοντας βέβαια αναλύσει σε μεγάλο βαθμό τον κύκλο της μεταπολίτευσης.

Η νέα εποχή είναι η εποχή του «πολυπολικού» κόσμου , η εποχή μιας άλλης παγκοσμιοποίησης, εκείνης της γνώσης, της πληροφορίας, της Οικονομίας, της ίδιας της διακυβέρνησης. Μια εποχή που τα χαρακτηριστικά της είναι η ταχύτητα και η αβεβαιότητα για το μέλλον των λαών. Και η αβεβαιότητα στις μέρες μας είναι ακόμα πιο έντονη αν λάβουμε υπόψη και την γενικευμένη Κρίση του κυρίαρχου Οικονομικού και πιστωτικού μοντέλου. Μια Κρίση που ανέδειξε τα ελλείμματα της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης σε κάθε επίπεδο και ζητά επιτακτικά ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της. Θέτει τις καλύτερες «αρχικές συνθήκες» για την νέα ιστορική περίοδο.

Το ζητούμενο σήμερα είναι όχι απλά η ανάλυση της Κρίσης, αλλά η αξιοποίηση των «αρχικών συνθηκών» ως ευκαιρία για την αμφισβήτηση των κυρίαρχων οικονομικών, ιδεολογικών και κοινωνικών δομών. Άρα και η αναγκαία  διαμόρφωση όρων και συνθηκών για τον νέο ιστορικό κύκλο τόσο της πατρίδας, όσο και του κόσμου μας. Να γίνει η Κρίση ευκαιρία για την επανατοποθέτηση όλων των εννοιών «-ισμός» με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Αλλά κάθε ιστορικός κύκλος έχει ανάγκη από μια ιστορική γενιά που θα «κουνήσει» τα θεμέλια του σημερινού κόσμου, που θα αναδείξει την αναγκαιότητα για το πέρασμα στην νέα περίοδο, που θα «διαβάσει» το σήμερα. Υπάρχει αυτή η γενιά;

Η ιστορία των τελευταίων ετών δείχνει ότι αυτή η γενιά υπάρχει και προσπαθεί να εκφράσει την αγωνία της, την οργή της , την ανάγκη της για την ΑΛΛΑΓΗ πορείας. Είναι η γενιά των μαθητών του Δεκέμβρη που αντέδρασαν όχι απλά για την δολοφονία του συμμαθητή τους, αλλά για τις χιλιάδες καθημερινές δολοφονίες του συστήματος εξουσίας σε κάθε νέο παιδί, σε κάθε μαθητή που εγκλωβίζει τα όνειρα του σε ένα σύστημα εκπαίδευσης δίχως στόχο και ουσία, σε ένα κράτος αναξιοκρατίας και σήψης. Ο Δεκέμβρης ήταν η πρώτη μεγάλη εξέγερση του τέλους της μεταπολίτευσης, που είχε χαρακτηριστικά ενός νέου τύπου Κινήματος. Ο Δεκέμβρης δεν τελείωσε, τον ακολούθησαν οι Πλατείες των «Αγανακτισμένων» απέναντι στην πολιτική και το πολιτικό σύστημα. Ένα Κίνημα χιλιάδων πολιτών με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές προσεγγίσεις, αλλά και διαφορετικά επιμέρους αιτήματα, αλλά με ένα κοινό εκείνο της ανάγκης για μια άλλη Δημοκρατία στην χώρα μας, μια Δημοκρατία που θα έχει σαν θεμέλια την «Λαϊκή Κυριαρχία» και την «Εθνική Ανεξαρτησία».

Υπάρχει η γενιά που θα κάνει την υπέρβαση, υπάρχει σε κάθε σχολείο, Πανεπιστήμιο και χώρο δουλειάς και είναι η γενιά που μεγάλωσε βιώνοντας τις στρεβλώσεις της μεταπολίτευσης. Είναι η γενιά που ήταν στους δρόμους τον Δεκέμβρη του 2008, πέρασε από τις Πλατείες το καλοκαίρι του 2011, μια γενιά που μπορεί να είναι φοβισμένη και σε σύγχυση αλλά έχει μέσα της την ανάγκη για την ανατροπή του σημερινού σκηνικού, έχοντας ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλει να αποτελέσει συνέχεια του.

Η σημερινή κατάσταση της χώρας επιβάλλει στην γενιά μας, να δηλώσουμε παρόντες και πρωταγωνιστές, διαμορφώνοντας την νέα εποχή. Δεν αρκεί η διαμαρτυρία και η συνθηματολογία για την υπέρβαση. Ο Δεκέμβρης και οι Πλατείες διαμόρφωσαν με όρους μαζικότητας την ανάγκη, αλλά όχι την πρόταση. Είναι καιρός να απαντήσουμε στα ερωτήματα της κοινωνίας με όρους πειστικούς και ουσιαστικούς. Μέσα από μια επιθετική πολιτική παρέμβαση μας απέναντι στο σημερινό πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους τους, απέναντι στα διλλήματα της χρεωκοπίας, απέναντι στα διλλήματα της «μιντιοκρατίας».

Η δική μας γενιά πρέπει να σχεδιάσει και να υλοποιήσει ένα σχέδιο «νέου ανένδοτου αγώνα» παραγωγικής πολιτικής που θα απεγκλωβίσει τον λαό από τα στεγανά των σημερινών πολιτικών κομμάτων. Που θα απεγκλωβίσει την νέα γενιά από την απάθεια και την αποχή ή την απλή διαμαρτυρία. Τώρα είναι η ώρα της υπέρβασης. Να δηλώσουμε ότι είμαστε εδώ!

Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε για μια Σύγχρονη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία που ο πολίτης θα είναι στο επίκεντρο της. Μια Κοινοβουλευτική Δημοκρατία που θα λειτουργεί προς όφελος των Εθνικών και Κοινωνικών Αναγκών και όχι προς όφελος του κομματικού και πελατειακού συστήματος εξουσίας. Με προϋπόθεση την αναμόρφωση των κομμάτων, ως πολιτικούς θεσμούς διαβούλευσης και επικοινωνίας με τον λαό και όχι ως σταθμούς εισόδου στο Δημόσιο, κομμάτων που θα αποτελούν πηγές ιδεών και πολιτικών και όχι σύνολα μαζών - ψηφοφόρων. Με την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την αναβάθμιση του ρόλου του Βουλευτή, ως εκπροσώπου της κοινωνίας άμεσα ανακλητού και εκλεγμένου από τον λαό και όχι τα συμφέροντα. Με ένα πολιτικό σύστημα που θα λογοδοτεί καθημερινά και όχι κάθε 4 χρόνια.

Απαραίτητη προϋπόθεση η αναθεώρηση του Συντάγματος με την ενίσχυση της Λαϊκής Κυριαρχίας και του Δημοσίου Ελέγχου, την θωράκιση του Πολιτικού συστήματος, την αναβάθμιση του Κοινοβουλίου, τον διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας, την ενίσχυση της Δικαιοσύνης.

Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε για την παραγωγική, διοικητική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας, μέσα από ένα συνολικό σχέδιο που θα επενδύει στην «Ελλάδα & την Ευρώπη της περιφερειακής ανάπτυξης» μια Ελλάδα που θα πρωταγωνιστεί στο παγκόσμιο στερέωμα. Την Ελλάδα της πολιτιστικής κληρονομιάς, της μεσογειακής διατροφής, της ποιότητας, των υπηρεσιών, της παιδείας. Μια Ελλάδα που θα εξάγει ότι καλύτερο μπορεί να αναδείξει στον κόσμο, ανθρώπους, προϊόντα, υπηρεσίες. Μια Ελλάδα φιλική στις επενδύσεις και όχι στο πλιάτσικο, μια Ελλάδα των Θαλασσών, των μεταφορών και επικοινωνιών. Την Ελλάδα της ποιότητας και της Αριστείας.

Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε για την αποκέντρωση και την περιφερειακή άρθρωση της χώρας μέσα από τις 13 Περιφέρειες – μικρές Κυβερνήσεις που θα παράγουν πολιτικές για τις τοπικές κοινωνίες, θα επενδύουν στον συγκρητισμό, θα αναδιαμορφώνουν το Εθνικό Σχέδιο για την Παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Για ένα «Καλλικράτη» που θα μπορεί να γίνει προωθητική δύναμη για την Εθνική Οικονομική και αναπτυξιακή ανάκαμψη. Με την αυτοδιοίκηση εργαλείο στα χέρια των τοπικών κοινωνιών και των πολιτών. Μια αυτοδιοίκηση της διαβούλευσης και της συμμετοχής για όλες τις δυνάμεις κάθε τόπου.

Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε για μια Ελλάδα που το Κράτος δεν είναι μηχανισμός εξυπηρέτησης προσωπικών και κομματικών συμφερόντων, αλλά μηχανισμός υλοποίησης του σχεδίου για την «Ελλάδα». Ένας μηχανισμός που λειτουργεί για τους πολίτες και τις ανάγκες της πατρίδας, αξιολογείται από τους πολίτες για την ποιότητα των υπηρεσιών. Ένα κράτος που δεν είναι «επιχειρηματίας», αλλά εγγυητής του Δημοσίου συμφέροντος και της Κοινωνικής συνοχής. Ένα κράτος αποκεντρωμένο και δημοκρατικά ελεγχόμενο που χαράσσει την στρατηγική και ελέγχει την υλοποίηση της από την περιφερειακή του διάρθρωση. Ένα κράτος που δεν ανήκει στους υπαλλήλους και την Κυβέρνηση αλλά στους Έλληνες πολίτες.

Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε για την χαμένη αξιοπρέπεια του εργαζόμενου, του αγρότη, του νέου, του επιχειρηματία. Να αγωνιστούμε για ένα κράτος πρόνοιας που προστατεύει τους αδύναμους και τους ενισχύει μέσα από στοχευμένες πολιτικές εκπαίδευσης και κατάρτισης τους. Ένα κράτος που αναλαμβάνει τις ευθύνες του, αλλά και για πολίτες που αντιλαμβάνονται την δική τους ευθύνη απέναντι στο Κοινωνικό σύνολο. Να αγωνιστούμε για ένα νέο Κοινωνικό κράτος που λειτουργεί για κάθε πολίτη που το έχει ανάγκη, για μια κοινωνία των 4/4.

Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε για ένα δίκαιο Εθνικό φορολογικό σύστημα που επενδύει στην αναδιανομή του πλούτου και την ανάπτυξη της χώρας. Ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο που ενισχύει την υγιή επιχειρηματικότητα και προστατεύει τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Ένα πλαίσιο που αξιοποιεί την φοροδοτική ικανότητα κάθε πολίτη με δίκαιο τρόπο. Για ένα σοβαρό ελεγκτικό πλαίσιο που θα αντιμετωπίζει την φοροδιαφυγή.

Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε για ένα ποιοτικό Δημόσιο Δωρεάν σύστημα Παιδείας για όλους τους πολίτες της χώρας. Ένα σύστημα που επενδύει στην διαμόρφωση ολοκληρωμένων ευρωπαίων πολιτών. Μια Παιδεία που αμβλύνει τις ανισότητες και συγκροτεί μια κοινωνία αλληλεγγύης. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που σέβεται τον μαθητή, τον εκπαιδευτικό, τον γονιό και παρέχει ποιοτική εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες του.

Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε για μια Ευρώπη των Λαών και όχι των αριθμών και μικρών ελλειμμάτων. Την Ευρώπη της κοινωνικής σύγκλισης και όχι την Ευρώπη του Ευρώ. Μια πολιτική Ένωση που χαράζει στρατηγική για την ισόρροπη ανάπτυξη και όχι απλά για την σταθερότητα των οικονομιών. Μια Ευρώπη που αντιμετωπίζει την Κρίση του χρέους ως κεντρικό ζήτημα αλληλεγγύης και χάραξης επιθετικής πολιτικής απέναντι στους δανειστές και το τραπεζικό σύστημα. Η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα είναι το μεγάλο στοίχημα της νέας ιστορικής περιόδου.

Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε για μια Δίκαιη Κοινωνία !

Είναι τώρα η στιγμή για να οργανώσουμε την δική μας αντίσταση απέναντι σε όλους εκείνους που μας έφεραν στην σημερινή κατάσταση. Να οργανώσουμε «ανένδοτο» αγώνα της γενιάς μας απέναντι στο σημερινό πολιτικό σύστημα εξουσίας που μας οδήγησε στην σιωπή και την αδράνεια, στον φόβο και την ανασφάλεια. Έχουμε την δύναμη, έχουμε την γνώση δεν έχουμε ανάγκη κανένα κόμμα εξουσίας για να αλλάξουμε τον κόσμο αυτό, έχουμε ανάγκη από ένα δικό μας κόσμο.

Τα σημερινά πολιτικά κόμματα ολόκληρου του φάσματος δεν μπορούν και δεν θέλουν να γίνουν ανατροπείς του σημερινού συστήματος, γιατί είναι παράγωγα του. Η παραδοσιακή δεξιά που εκφράζεται σήμερα από την Ν.Δ. – ΛΑ.Ο.Σ. αδυνατούν να κατανοήσουν την αναγκαιότητα για μια νέα ιστορική περίοδο. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αν και αποτέλεσε τον φορέα της ΑΛΛΑΓΗΣ στην Ελλάδα, εκφράζοντας από το 1974 ριζοσπαστικές ιδέες για την ανατροπή της συντήρησης, σήμερα αποτελεί συνώνυμο του «εκφυλισμού» της σημερινής περιόδου, καθώς δεν κατάφερε να επενδύσει στις ΙΔΕΕΣ της 3^ης Σεπτέμβρη και το Κίνημα που το στήριξε. Οι παραδοσιακές δυνάμεις της ριζοσπαστικής και κουμουνιστικής Αριστεράς ( ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. – Κ.Κ.Ε.) αδυνατούν να κατανοήσουν τον σύγχρονο κόσμο, αλλά και την ανάγκη για μια πολιτική που απαντάει επιθετικά στις ανάγκες του σήμερα χωρίς παρωπίδες και στεγανά του περασμένου αιώνα. Τα νέα κόμματα που διαμορφώνονται τον τελευταίο χρόνο, δεν μπορούν να εκφράσουν το νέο και εναλλακτικό, καθώς είναι απλά διασπάσεις του υπάρχοντος συστήματος.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι πάντα μια γενιά, άλλαζε την ροή των πραγμάτων, έχει αποδείξει ότι πάντα μια χούφτα ανθρώπων μπορούσαν να δημιουργήσουν συνθήκες μαζικότητας πίσω από τις ΙΔΕΕΣ. Το μέγεθος της ΑΝΑΓΚΗΣ μας για ένα άλλο κόσμο είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να δούμε φως στο σκοτάδι που η σημερινή συγκυρία μας επιβάλλει…

Ας ξεκινήσουμε μέσα στις γειτονιές μας, στις δουλειές μας, στις σπουδές μας την οργάνωση μας. Αν όχι εμείς, ποιοι; Αν όχι τώρα, πότε;

Μιχάλης Καραδημητρίου