Έφτασε η ώρα να πάμε πάλι στις κάλπες, κάθε εκλογική διαδικασία είναι κρίσιμη και όχι γιατί το λέει η τηλεόραση, αλλά γιατί με την συμμετοχή μας, όπως και με την αποχή μας αποφασίζουμε για την ζωή μας και την ζωή των γύρω μας. Το "δεν βαριέσαι βρε αδελφέ" και το "όλοι οι ίδιοι είναι" ίσως να έχει και αυτό την ευθύνη του για όλα όσα έχουμε περάσει ως λαός τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια.
Πως μπορεί να είναι όλοι ίδιοι;
Ας σκεφτούμε την πρόσφατη ιστορία αυτής της χώρας, μιας χώρας που χρεωκόπησε το 2009 γιατί ο "καταλληλότερος" Καραμανλής που είχε θωρακίσει την Ελληνική οικονομία, έφυγε τρέχοντας αφήνοντας την "καυτή πατάτα" στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος ήρθε να εφαρμόσει ένα προοδευτικό πρόγραμμα πάνω σε μια χρεωκοπημένη χώρα και απέτυχε, έχοντας (άδικα) χρεωθεί και αυτός πολλά που δεν του αναλογούσαν, αλλά θα μπορούσε να πάει στον λαό και να μην παραιτηθεί όπως έκανε.
Η ιστορία γνωστή, μετά ήρθε η συγκυβέρνηση, μετά ο Σαμαράς με τα "Ζάππεια" και μια περίοδο μνημονιακής επιτήρησης που φτωχοποίησε τον Ελληνικό λαό, διέλυσε τις εργασιακές σχέσεις, αύξησε την ανεργία, κατέστρεψε την παραγωγική δύναμη της χώρας κλπ. Μια περίοδος που η χώρα έγινε το απόλυτο "εργαστήριο" εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε βάρος της κοινωνίας.
Με την ψήφο του Ελληνικού λαού τον Γενάρη του 2015, η ριζοσπαστική αριστερά για πρώτη φορά στην ιστορία της, ήρθε στην εξουσία με τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να βγάλει την χώρα από τα μνημόνια και να συγκρουστεί με τους δανειστές μας, ώστε να σταθεί όρθια η κοινωνία. Απέναντι σε στελέχη χωρίς κυβερνητική εμπειρία όλο το εγχώριο και ευρωπαϊκό "σύστημα" πάλεψε με πείσμα για την "αριστερή παρένθεση" και οδήγησε τον Τσίπρα στο Δημοψήφισμα και στην συνθηκολόγηση. Ξανά εκλογές, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει εντολή να εφαρμόσει την συμφωνία που προέκυψε και δεν ήταν στο πρόγραμμα του (πότε ξανά κόμμα πήγε σε εκλογές, γιατί δεν μπορούσε να εφαρμόσει το πρόγραμμα που εκλέχτηκε για να εφαρμόσει; ) Το σύστημα συνεχίζει τον πόλεμο με κάθε εργαλείο που διαθέτει, απέναντι σε ένα ΠΘ και μια κυβέρνηση που με λάθη παλεύει να ισορροπήσει η χώρα ανάμεσα στις δεσμεύσεις προς τους δανειστές και την κοινωνική δικαιοσύνη στο εσωτερικό της. Μια κυβέρνηση που προσπαθεί να επαναφέρει μισθούς και συντάξεις, καταργεί τον υποκατώτατο μισθό, επαναφέρει συλλογικές συμβάσεις, δίνει πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας για τους ανασφάλιστους, δουλεύει σε κάθε επίπεδο για τους μη προνομιούχους αυτής της χώρας, ασκεί ενεργητική εξωτερική πολιτική και παλεύει ώστε η χώρα να επανέλθει.
Ο Τσίπρας πρέπει να πέσει, η αριστερά πρέπει να ηττηθεί, σε ένα κόσμο που ο νεοφιλελευθερισμός κυριαρχεί, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή καμμία άλλη πολιτική πρόταση. Το σύστημα κερδίζει, ο ΣΥΡΙΖΑ με πολλά λάθη και αστοχίες χάνει τις εκλογές το 2019, αλλά διατηρεί ένα μεγάλο ποσοστό που σηματοδοτεί ότι η αριστερά δεν έχει ηττηθεί, οι ιδέες παραμένουν πλειοψηφούσες.
Από το 2019 μέχρι και σήμερα η κυβέρνηση της Ν.Δ. αξιοποιώντας κάθε εργαλείο καταφέρνει να "πείσει" την ελληνική κοινωνία για την ιδεολογική της υπεροχή, αξιοποιώντας κάθε λάθος στην στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό καταγράφεται ξεκάθαρα στην κάλπη της απλής αναλογικής. Η Ελληνική κοινωνία επιλέγει το ΟΧΙ-ΣΥΡΙΖΑ και το ΟΧΙ-ΤΣΙΠΡΑ , επιλέγει την "σταθερότητα" και την "τόλμη" του Μητσοτάκη. Το "σύστημα" έχει πετύχει με συστηματική δουλειά να αναδείξει τον καταλληλότερο Μητσοτάκη απέναντι στον "αναξιόπιστο" Τσίπρα. Ο Τσίπρας που κυβέρνησε μέσα στις χειρότερες περιόδους για την χώρα, φαίνεται να σηκώνει στην πλάτη του, τις αμαρτίες ολόκληρης της μεταπολίτευσης ( άραγε είναι δίκαιο αυτό;), αν και ήταν ίσως ο μοναδικός που άφησε γεμάτα ταμεία για τον επόμενο...
Ε λοιπόν δεν είναι όλοι οι ίδιοι!
Αύριο ανοίγουν ξανά οι κάλπες και καλούμαστε να ψηφίσουμε, να επιλέξουμε τον ΠΘ και το πρόγραμμα του για τα επόμενα 4 χρόνια. Κάθε ένας από εμάς ψηφίζει με τα δικά του κριτήρια, με βάση το ποιον θέλει ή το ποιον δεν θέλει, με βάση τα πολιτικά προγράμματα, με βάση το τι λέει η τηλεόραση ή τα social media. Προσωπικά επιλέγω με βάση την ιστορία, τις αρχές και τις αξίες, ξέρω ότι δεν είναι όλοι το ίδιο, κάθε ένας από τους 2 βασικούς διεκδικητές έχει την ιστορία του, έχει τα πεπραγμένα του. Αύριο συνεχίζεται η μάχη της προοδευτικής παράταξης των πολλών, απέναντι στην συντηρητική παράταξη των λίγων.
Η προοδευτική παράταξη πάντα στην ιστορία αυτής της χώρας αποτελούσε πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία, διασπασμένη σε πολλά κομμάτια, αλλά πάντα εκεί να δίνει μάχες απέναντι στην συντήρηση, από την επόμενη των εκλογών θα συνεχίσει, γιατί αυτό οφείλει να κάνει, ο τόπος έχει ανάγκη από μια προοδευτική μεταρρυθμιστική πρόταση που θα αγκαλιάσει η κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου