Εν όψει της Νομαρχιακής Συνδιάσκεψης Ηρακλείου

Η «ανασυγκρότηση» του ΣΥΡΙΖΑ που έχει ξεκινήσει με την εγγραφή νέων μελών σε και συνεχίζεται με την εκλογή οργάνων, αν και οργανωτικού χαρακτήρα μέχρι τώρα, θέτει τις αναγκαίες αρχικές συνθήκες για την συγκρότηση μιας μεγάλης «Προοδευτικής Συμμαχίας». Μιας συμμαχίας που θα ενώσει τον ΣΥΡΙΖΑ με όλους εκείνους που τον στήριζαν διαχρονικά, εκείνους που τον στήριξαν  το 2015  και όσους γράφτηκαν μέλη την τελευταία περίοδο. Σήμερα η συμμαχία αυτή είναι παραπάνω από αναγκαία, καθώς όλα δείχνουν ότι η πανδημία, θα αφήσει έντονο αποτύπωμα στην παγκόσμια οικονομία με τον φόβο να επιστρέψει η χώρα σε καθεστώς «μνημονιακών» πολιτικών και ύφεσης. Σε αυτή λοιπόν την περίοδο οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι για να αντικρούσουμε ακραίες πολιτικές που ήδη εφαρμόζονται και να παλέψουμε ώστε η χώρα να πορευτεί με σχέδιο, ώστε η κοινωνία αυτή την φορά να σταθεί όρθια. 

Πρέπει να είναι σαφές ότι η αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα οδηγήσει την χώρα σε εκλογές αδυνατώντας να διαχειριστεί την κατάσταση, θα ζητήσει από τον λαό να κάνει ξανά θυσίες για να βγει η χώρα από τα αδιέξοδα και θα κάνει ότι μπορεί για να τις κερδίσει. Πρώτα βέβαια θα έχει φροντίσει να νομοθετήσει, ώστε να καταργήσει κάθε προοδευτική παρέμβαση των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ, να φτιάξει ένα εκλογικό νόμο στα μέτρα της και να εργαλειοποιήσει την κρίση της πανδημίας, επενδύοντας ξανά στον φόβο. Αυτή την φορά ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να διεκδικήσει την εξουσία όχι για να διαχειριστεί μια κατάσταση, αλλά να εφαρμόσει μια ολοκληρωμένη πρόταση για θεσμικές μεταρρυθμίσεις και παρεμβάσεις με προοδευτικό πρόσημο. 

o Μεταρρυθμίσεις που θα στοχεύουν σε ένα κράτος που λειτουργεί δημοκρατικά, με τον πολίτη συμμέτοχο και το πολιτικό σύστημα ελεγχόμενο από αυτόν. Για μια Δημοκρατία με διαφάνεια, λογοδοσία και διαβούλευση.

o Παρεμβάσεις για ένα κράτος που σέβεται και επιβραβεύει τον φορολογούμενο, προσφέροντας του υψηλής ποιότητας υπηρεσίες, δίνοντας κίνητρα πάταξης της φοροδιαφυγής. 

o Μεταρρυθμίσεις για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα διαμορφώνει νέους με κριτική σκέψη, ουσιαστική γνώση και εφόδια να αντιμετωπίσουν έναν διαρκώς εξελισσόμενο κόσμο. Για την παιδεία που θα αλλάξει την κοινωνία, θα θωρακίσει την δημοκρατία με πολίτες που θα μπορούν να την υπηρετήσουν και να την υπερασπιστούν. 

o Παρεμβάσεις που θα αποκεντρώσουν ουσιαστικά τις εξουσίες και θα δίνουν τον λόγο στις τοπικές κοινωνίες. Που θα δίνουν στην αυτοδιοίκηση την ελευθερία να δημιουργήσει για τον τόπο.

o Μεταρρυθμίσεις για ισχυρό, ποιοτικό κοινωνικό κράτος που θα προστατεύει τους μη προνομιούχους και ευάλωτους πολίτες. Ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος με δομές υγείας και πρόνοιας  και προσωπικό σε κάθε γωνιά της χώρας. 

Η 2η φορά ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να σηματοδοτεί το «νέο» και «διαφορετικό» που ο λαός αναζητά τόσα χρόνια για να αποκτήσει πάλι εμπιστοσύνη στην δημοκρατία και τους θεσμούς της και να απομακρυνθεί από τις ακραίες ισοπεδωτικές λογικές της φασίζουσας δεξιάς. Να δίνει με σαφήνεια το στίγμα ότι «δεν είναι όλοι το ίδιο» και ότι η Αριστερά μπορεί να μάχεται τόσο στους δρόμους όσο και στην διακυβέρνηση της χώρας.

Η νίκη σε μια εκλογική διαδικασία βέβαια δεν αρκεί, αναγκαία προϋπόθεση για ουσιαστική νίκη είναι  να γίνουν οι ιδέες και οι προτάσεις πλειοψηφικές μέσα στην κοινωνία. Για αυτό απαιτούνται ρήξεις με νοοτροπίες βολέματος και ωχαδελφισμού, και ταυτόχρονα η συγκρότηση «προοδευτικών μετώπων» σε κάθε χώρο άσκησης πολιτικής, ειδικά στον χώρο του συνδικαλισμού, της αυτοδιοίκησης, των επιμελητηρίων και γενικά των κινημάτων και κινήσεων πολιτών. Απαιτείται τόσο ποιοτική όσο και ποσοτική διεύρυνση της κομματικής βάσης και εμπλουτισμό της με «νέους» προοδευτικούς ανθρώπους από κάθε χώρο, που έχουν «πράγματα να πουν», έχουν αξιακό πλαίσιο, επιστημονικές γνώσεις και ικανότητες, ώστε να γίνουν συμμέτοχοι σε μια συλλογική προσπάθεια η «πολιτική» να γίνει «ουσιαστική» και «αποτελεσματική» και να πάψει να είναι «επάγγελμα».

Ο ρόλος του κόμματος σε όλη αυτή την προσπάθεια είναι κρίσιμος, αφού το κόμμα καλείται να συγκροτήσει πυρήνες ιδεών και διαβούλευσης σε κάθε γειτονιά, Πανεπιστήμια, εργασιακούς χώρους κλπ. Το κόμμα καλείται να βγει από τα στερεότυπα της μεταπολίτευσης, να γίνει παράδειγμα δημοκρατικής, ανοικτής και διαφανούς λειτουργίας. Ένα κόμμα που λειτουργεί από «κάτω» προς τα «πάνω» αλλά και το αντίστροφο,  αξιοποιώντας τα σύγχρονα εργαλεία του διαδικτύου. Ένα κόμμα μελών και όχι κόμμα με μέλη – ψηφοφόρους μιας χρήσης ή χειροκροτητές. Ένα κόμμα που θέτει στόχους, παράγει πολιτικές θέσεις, διαμορφώνει κοινωνικές πλειοψηφίες και μάχεται για την υλοποίηση τους. 

Στο παραπάνω μοτίβο σκέψεων, σήμερα είναι η ώρα να δηλώσουμε παρόν, να γίνουμε συμμέτοχοι σε μια συλλογική προσπάθεια ανασυγκρότησης της μεγάλης προοδευτικής, ριζοσπαστικής, δημοκρατικής παράταξης. Να ξεπεράσουμε τις προσωπικές και συλλογικές μας φοβίες, να αναδείξουμε όλα όσα μας ενώνουν, έξω από «μικροκομματικές» στρατηγικές και να τολμήσουμε να συνθέσουμε. Να συγκροτήσουμε πολιτικά όργανα και όχι όργανα συσχετισμών που θα συμφωνούν ή διαφωνούν με μια «γραμμή». 

Ειδικά η νέα γενιά της χώρας εικοσάρηδες που σπουδάζουν, τριαντάρηδες που δουλεύουν στην επισφάλεια ή μεταναστεύουν, σαραντάρηδες που προσπαθούν να  δημιουργήσουν μέσα σε ένα δυσμενές περιβάλλον, όλοι εμείς να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και να γίνουμε η γενιά που θα αφήσει έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά της. Η δική μου γενιά, που γεννηθήκαμε την δεκαετία του 80, μεγάλωσε σε μια χώρα που είχε την τύχη να ευημερεί στους «αριθμούς» , αλλά μέσα σε λίγα χρόνια βυθίστηκε  στην κρίση. Είχαμε την τύχη να λάβουμε υψηλού επιπέδου γνώσεις και δεξιότητες από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, αλλά δεν μπορέσαμε να τις αξιοποιήσαμε όπως θα θέλαμε καθώς βιώσαμε την οικονομική κρίση στην πιο παραγωγική φάση της ζωής μας. Αυτή η γενιά σήμερα είναι εδώ γιατί «νέος θα πει να θες να αλλάξεις τον κόσμο» και διεκδικεί το αυτονόητο δικαίωμα της να έχει φωνή σε μια εποχή που προσπαθούν να της επιβάλλουν την σιωπή και τον φόβο