Περιμένοντας...Μέχρι πότε;

Λίγα λόγια, μερικές γραμμές στο πληκτρολόγιο....σκόρπιες σκέψεις στο κενό....

Σκηνές αποκάλυψης οι μέρες μας, κακός οιωνός για αυτές που θα έρθουν και θα μας βρουν να προσπαθούμε να καταλάβουμε το σήμερα....

Η Ελλάδα σε παρατεταμένη κρίση ταυτότητας, ο κόσμος σε παρατεταμένη κρίση οράματος, η κοινωνία σε αμηχανία και εμείς εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε 2 οθόνες, υπολογιστής και τηλεόραση. Περιμένοντας την επόμενη έκτακτη είδηση, το επόμενο “ποστάρισμα” στο facebook ή στα blogs....Περιμένοντας....

Περιμένοντας μια ανακοίνωση για μια δολοφονία ή δολοφονική επίθεση, για ένα τρομοκρατικό χτύπημα, για μια ακόμα “τσαχπινιά” της Τζούλιας, περιμένοντας για μια σειρά μέτρων και πολιτικών που θα μας σώσουν από την πτώχευση. Γατζωμένοι στα τηλεπαράθυρα των σοφών αναλυτών...Αναρωτιέμαι ποιος θα μας σώσει από την πτώχευση του οράματος μας...

Σήμερα βιώσαμε σαν λαός ακόμα ένα δείγμα της σήψης αυτής της Κοινωνίας...Ένας δημοσιογράφος – blogger νεκρός από μαφιόζικη επίθεση...Γιατί ; Γιατί ; Γιατί σε μια σύγχρονη “Δημοκρατία” κινδυνεύει κάποιος που λέει και γράφει την άποψη του ; Γιατί σε μια σύγχρονη “Δημοκρατία” ένα παιδί να γεννιέται ακούγοντας τον μεγαλύτερο αδελφό του να μιλάει για ένα πρωινό που 15 σφαίρες πάτησαν οριστικά παύση την ταινία της ζωής του πατέρα τους...

Μα και χτες και προχτές και τον προηγούμενο μήνα βιώσαμε και άλλες σιωπηλές δολοφονίες. Δολοφονήσαμε την αγνότητα του μικρού μας εαυτού, δολοφονήσαμε τα όνειρα μας γιατί δεν χωράν στον στενό λογιστικό προγραμματισμό μας. Δολοφονήσαμε τα παιδιά μας που θα ζήσουν σε ένα κόσμο σκοτεινότερο από αυτό, πριν ακόμα γεννηθούν....

Μέχρι πότε θα συνεχίσουμε την μοιρολατρική ακολουθία αυτής της ζωής; Μήπως έχει έρθει η στιγμή να πατήσουμε το πλήκτρο της επανεκίνησης; Μήπως είναι η στιγμή να αλλάξουμε τους εαυτούς μας, να πάψουμε να συμβιβάζουμε τα ασυμβίβαστα;

Μπορούμε; Θέλουμε; Πιστεύουμε;

Αν δεν το κάνουμε θα φέρουμε σαν γενιά την ευθύνη για όσα δεν πράξαμε, για όσα δεν μπορέσαμε, για όσα δεν παλέψαμε...

Μην με ρωτάς αν πιστεύω. Πες μου πως να πιστέψω...Πες μου πως να αντέξω το τραγικό μας "σκοτεινό" σήμερα...Πες μου πως θα παλέψουμε για να πιστέψουμε σε ένα "φωτεινό" αύριο....