ΝΕΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Περιοδική έκδοση μελών ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ανένταχτων σοσιαλιστών
«Για να ζήσουμε καλύτερα. Για ν' αλλάξουμε τη ζωή»
Από το κοινό πρόγραμμα των
και κομμουνιστών στη Γαλλία το 1972.
Αγώνας για τη Νίκη και την Αλλαγή. Αγώνας για τη δημοκρατική, οικολογική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας.
1η Οκτωβρίου 2009
Η εκλογική μάχη έχει μπει στην τελική ευθεία. Το σοβαρό εκλογικό προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ παραμένει και διευρύνεται. Το ερώτημα για την κατάκτηση της αυτοδύναμης πλειοψηφίας στη Βουλή μάλλον αφορά πλέον μόνο στην έκτασή της, παρά τις συνειδητές - και ορατές τις τελευταίες ημέρες - προσπάθειες του οικονομικού κατεστημένου να μετριαστεί η έκταση της νίκης, προκειμένου η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να μην είναι ισχυρή. Η μεγάλη νίκη στις εκλογές της 4ης Οκτωρίου όπως όλα δείχνουν έρχεται.
Το προγραμματικό πλαίσιο της
Στο εσωτερικό της χώρας ορισμένοι επιχειρηματικοί κύκλοι φαίνεται να επιλέγουν μια τακτική
Ο λαϊκός παράγοντας κινείται καθαρά προς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παραμένοντας όμως στην πλειοψηφία του επιφυλακτικός απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Η ψήφος στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. προκύπτει λοιπόν ως ανάγκη για να αλλάξει πορεία η χώρα, ως άρνηση του προγράμματος αντιλαϊκής επίθεσης της κοινωνικής και πολιτικής δεξιάς. Ως απαίτηση για νέο παραγωγικό μοντέλο και για οικονομική, κοινωνική και πολιτική δημοκρατία. Σε αντίθεση με την παραδοσιακή Αριστερά που επικεντρώνει στο θρυλούμενο από την ίδια «κρυφό –αντιλαϊκό- πρόγραμμα» ο λαός καταψηφίζει το φανερό αντιλαϊκό πρόγραμμα της Ν.Δ. και – παρ’ όλες τις επιφυλάξεις του - στηρίζει το φανερό πρόγραμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Είναι δεδομένο ότι μεγάλα συμφέροντα θα πιέσουν για εφαρμογή του συμφώνου σταθερότητας, ότι το μονοπωλιακό χρηματιστικό κεφάλαιο, με προεξάρχοντα τα ισχυρά καρτέλ των τραπεζών, των καυσίμων και των τροφίμων, δεν θα παραδώσει αμαχητί το έδαφος που κέρδισε τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα δεχθεί μείωση των κερδών και του ρόλου του. Άλλες μερίδες του κεφαλαίου δείχνουν να κατανοούν ότι η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία είναι απαραίτητη για να εξισορροπηθούν οι οικονομικές ασυμμετρίες αλλά και να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές πιέσεις.
Είναι ξεκάθαρο ότι η πίεση διατήρησης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών θα ασκηθεί με πολλούς τρόπους στη νέα κυβέρνηση και τη χώρα, περιλαμβανόμενης και της προσπάθειας προσεταιρισμού κυβερνητικών στελεχών και παραμερισμού άλλων. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως τώρα δεν έχει πετύχει να ανασυγκροτήσει τις οργανώσεις του ώστε να αποτελέσουν αντίβαρο σε αυτές τις πιέσεις. Τα Μ.Μ.Ε. έχουν δυσανάλογα μεγάλο βάρος. Αν και τώρα ορισμένα απ’ αυτά φαίνονται να στηρίζουν την πορεία προς τη νίκη, πρέπει να θυμόμαστε ότι συχνά στο παρελθόν αποδείχτηκαν ψεύτικοι φίλοι. Η στήριξη που προσφέρουν οι δυνάμεις της κεφαλαιοκρατίας μέσω των προπαγανδιστικών μηχανισμών χειραγώγησης της κοινής γνώμης και του λαού είναι εικονική, κάλπικη και επικίνδυνη για ένα σοσιαλιστικό κίνημα, που επιδιώκει να εκπροσωπήσει τους από κάτω, τους μη προνομιούχους, σε μια πορεία κοινωνικής αλλαγής.
Εκείνο που εμείς ως περιοδικό και συλλογικότητα λέμε, είναι πως απαιτείται εγρήγορση, όχι στα λόγια και σποραδική, αλλά συνειδητή και οργανωμένη. Είναι απαραίτητο να αναζωογονηθούν οι πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις των λαϊκών τάξεων, να αυξηθεί η συμμετοχή στην δημόσια ζωή της κοινωνίας, να εκφραστούν οι αγωνίες, να γνωστοποιηθούν τα προβλήματα, να διατυπωθούν τα αιτήματα.
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προκειμένου να υλοποιήσει αυτά που υπόσχεται σήμερα, τα οποία συνιστούν διαφοροποίηση από το ισχύον στην Ελλάδα και την Ε.Ε. νεοφιλελεύθερο σχέδιο, θα χρειαστεί να διαμορφώσει μια βάση υποστήριξης μέσα στη χώρα και φυσικά να αξιοποιήσει διεθνή στηρίγματα. Η βάση υποστήριξης δεν μπορεί να είναι άλλη από τις οργανώσεις του λαϊκού κινήματος, τα συνδικάτα και τις κομματικές οργανώσεις που πρέπει άμεσα να αναδιοργανωθούν και να λειτουργήσουν, χωρίς να ενσωματωθούν στο κράτος, όπως κατά το παρελθόν συνέβη. Αυτή η βάση πρέπει να διευρυνθεί με την πρόσκληση στις δυνάμεις της άλλης Αριστεράς να συμπορευτούν διεκδικώντας παράλληλα μαζί με τα πιο προωθημένα στοιχεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τη διεύρυνση της ρήξης με το νεοφιλελευθερισμό στην κατεύθυνση της σοσιαλιστικής προοπτικής.
Η κυβερνητική πολιτική ενός λαϊκού σοσιαλιστικού κινήματος έγκειται στο να συνθέτει τα παραπάνω σε μια πορεία που διαφοροποιεί την κρατική πολιτική από την διαχείριση των κοινών υποθέσεων της κεφαλαιοκρατίας, που προωθεί την οικονομική και κοινωνική δημοκρατία και μέσω αυτών εμβαθύνει και στην πολιτική δημοκρατία. Μια πορεία που βάζει τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη, την οικοσοσιαλιστική πράσινη ανάπτυξη σε ρήξη με την εμπορευματοποίηση και καπιταλιστική εκμετάλλευση του περιβάλλοντος, που αρνείται να πράξει στην εξουσία ως πολιτικός μηχανισμός της ασυδοσίας του μονοπωλιακού χρηματιστικού κεφαλαίου. Μια πορεία που αναδιατάσσει το συνεταιριστικό κίνημα εδράζοντας σε αυτό την αναπτυξιακή του πορεία αλλά και διαμορφώνοντας μια σύγχρονη και ισχυρή παραγωγική βάση για την οικονομία υπό κοινωνικό και δημόσιο έλεγχο.
Η κρίση που ήδη «δαγκώνει» στην ελληνική κοινωνία και οικονομία μας θέτει μπροστά σε προκλήσεις που πρέπει να βρουν ανταπόκριση. Η καταγγελία των συμβάσεων με το Δημόσιο από τους Γερμανούς «επενδυτές» στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά θέτουν ξανά το ζήτημα του χαρακτήρα και της ανάγκης για μια εθνική βιομηχανία που θα στηρίζει και την άμυνα και τις υποδομές της χώρας. Τα ναυπηγεία πρέπει να λειτουργήσουν υπό δημόσιο έλεγχο. Η βιομηχανία πρέπει να λειτουργήσει και στο πλαίσιο ενός νέου τύπου δημόσιας επιχείρησης, παραγωγικής και αποδοτικής, απαλλαγμένης από τις πελατειακές και γραφειοκρατικές στρεβλώσεις του παρελθόντος. Νέες μορφές κοινωνικής οικονομίας έρχονται στο προσκήνιο (συνεταιριστικές οργανώσεις σε νέες βάσεις, μακριά από τον εκφυλισμό του παρελθόντος, κτλ.).
Είναι απαραίτητη μια νέα πορεία αναστροφής του κύματος ιδιωτικοποιήσεων που εκποιεί, αποεθνικοποιεί και αποσαθρώνει την παραγωγική βάση της εθνικής οικονομίας παραδίνοντάς την στην οικονομία της αγοράς και σε ξένα κρατικά συνήθως μονοπώλια. Αναδεικνύεται η ανάγκη για ένα ισχυρό, κοινωνικά αποτελεσματικό, δημόσιο πυλώνα της οικονομίας (στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, στις επικοινωνίες και την υψηλή τεχνολογία, στις μεταφορές, στην ενέργεια, στις βασικές υποδομές) ως αποτέλεσμα της συνειδητής πάλης των εργαζομένων. Απαιτείται να εκφρασθεί ισχυρά και στο κυβερνητικό πρόγραμμα του Κινήματος η βούληση και το σχέδιο για μια εναλλακτική πορεία εξόδου από την κρίση, στο πλαίσιο μιας πολιτικής οικονομίας δημοκρατικού προγραμματισμού και κοινωνικού ελέγχου.
Η πρόσφατη χρεοκοπία μιας μεγάλης ασφαλιστικής εταιρίας αποκαλύπτει την πολιτική απάτη που επιχειρούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια η φιλελεύθερη προπαγάνδα εναντίον της κοινωνικής ασφάλισης από τη μια και η πριμοδότηση από την κυβέρνηση της ιδιωτικής ασφάλισης από την άλλη, τάζοντας «λαγούς με πετραχήλια» στους αφελείς. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πρέπει να θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την δημόσια, υποχρεωτική, καθολική και εγγυημένη κοινωνική ασφάλιση, αίροντας παράλληλα το ασφαλιστικό απαρτχάιντ μεταξύ των γενεών σε προ και μετά την 1η.1ου.1993, με την κατάργηση των νόμων 2084/92 και 3655/08 και τη θέσπιση αυστηρών κανόνων στην ιδιωτική ασφάλιση.
Η ιδιαιτέρως προκλητική, προσβλητική και παραπλανητική διαφημιστική καμπάνια των ιδιωτικών κολλεγίων ως πανεπιστημίων, το άθλιο εμπόριο ελπίδας των νέων ανθρώπων και των οικογενειών τους που καθημερινά βιώνουμε όλοι μας, είναι το επιστέγασμα της πολιτικής της δεξιάς στην παιδεία και απόπειρα εφαρμογής, από το παράθυρο, των νεοφιλελεύθερων δογμάτων που ηττήθηκαν από το λαϊκό κίνημα με την απόκρουση της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλει να ρυθμίσει δημοκρατικά τη λειτουργία των Α.Ε.Ι. – Α.Τ.Ε.Ι. μ’ ένα νέο νόμο-πλαίσιο που θα δικαιώνει τον αγώνα του φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος. Οφείλει παράλληλα να προχωρήσει άμεσα στην αύξηση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία, στην απαγόρευση της λειτουργίας των κολλεγίων, Κ.Ε.Σ., Ε.Ε.Σ. ως δήθεν τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και την απόδοση στους αποφοίτους τους ενός διακριτού καθεστώτος επαγγελματικών δικαιωμάτων μεταλυκειακής εκπαίδευσης. Ο αγώνας του σοσιαλιστικού κινήματος, πρέπει να οδηγεί σταδιακά στην οργάνωση των κλάδων υγείας, παιδείας και κοινωνικής ασφάλισης εκτός συστήματος οικονομίας της αγοράς, συγκροτημένων ως δημόσιων κοινωνικοποιημένων κλάδων.
Η φιλελεύθερη πολιτική για την αύξηση της απασχόλησης κινείται στην κατεύθυνση
Ως συλλογικότητα ζητάμε από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., - βασική προτεραιότητα στα πλαίσια ενός σοσιαλιστικού κυβερνητικού προγράμματος των πρώτων 100 ημερών - την κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης και του νεοφιλελεύθερου πλέγματος των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία ν. 2639/98 , δανεισμός εργαζομένων και καθεστώς outsourcing – ανάθεσης/ ανάληψης υπηρεσιών - ν. 2956/01, διαθεσιμότητα, διευθέτηση χρόνου εργασίας ν. 3385/05, κατάργηση του θεσμού της ανασφάλιστης εργασίας stage και οργανικής ενσωμάτωσης των εργαζομένων στους φορείς που απασχολούνταν με τα προγράμματα «μαθητείας», μονιμοποίηση των συμβασιούχων και κατάργηση του απαράδεκτου καθεστώτος των χιλιάδων εργαζομένων με συμβάσεις έργου, οι οποίοι στην πραγματικότητα εργάζονται υπό καθεστώς εξαρτημένης εργασίας καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες των φορέων, μη εφαρμογή της οδηγίας Μπολγκενστάιν 2006/123/ΕΚ), την καθιέρωση ενός ενιαίου μοντέλου εργασιακών σχέσεων μόνιμης και πλήρους απασχόλησης, τόσο στο δευτερογενή τομέα (βιομηχανία), όσο και στον τριτογενή (υπηρεσίες, εμπόριο).
Απαγόρευση απολύσεων σε επιχειρήσεις που έχουν λάβει κρατική επιδότηση. Οι επιθεωρήσεις εργασίας και οι έλεγχοι για την ασφάλιση των εργαζομένων πρέπει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε όλους τους χώρους εργασίας και να γίνονται με αξιόπιστο τρόπο.
Αυστηρός έλεγχος όλων των καρτέλ με προτεραιότητα στις τράπεζες, τα καύσιμα και τα τρόφιμα. Αύξηση και αξιοποίηση των δημοσίων επενδύσεων, όχι μόνο στις υποδομές αλλά και στη βιομηχανία για να ανασυγκροτηθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας. Τα επενδυόμενα κέρδη να απαλλάσσονται από τη φορολογία, μόνο εφ’ όσον αυξάνουν και την απασχόληση. Οι επιχειρήσεις που μετακινούνται στο εξωτερικό να επιστρέφουν τις επιδοτήσεις που έχουν λάβει.
Απαγόρευση κατάσχεσης πρώτης κατοικίας για χρέη σε τράπεζες με την απλή επίδειξη από τον οφειλέτη φορολογικής δήλωσης. Πάγωμα των πολιτικών οικονομικής λιτότητας, σημαντική αύξηση του βασικού μισθού και ημερομισθίου, αύξηση των μισθών των εργαζομένων πάνω από τον πληθωρισμό και εισαγωγή Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (Α.Τ.Α.)., αύξηση του αφορολόγητου στις 15.000€. Ενίσχυση του αγροτικού εισοδήματος, σπάσιμο των καρτέλ και των μεσαζόντων, προώθηση ενός νέου, συνεταιριστικού αγροτικού κινήματος (σε νέες, υγιείς βάσεις), δημοκρατικός επανασχεδιασμός συνολικά του αγροτικού τομέα. Τα παραπάνω είναι τα απολύτως αναγκαία άμεσα μέτρα για να κινηθεί η αγορά και να ανακουφιστεί ο λαός.
Στο επίπεδο του κοινωνικού κράτους, επιβάλλεται η αναμόρφωση, η εξυγίανση αλλά και η επέκτασή του ώστε να καλύψει όλες τις σύγχρονες ανάγκες του λαού για ισότιμη και ευχερή πρόσβαση σε δημόσια αγαθά υψηλής ποιότητας για όλους, χωρίς διακρίσεις. Ωστόσο, πρέπει να εγκαταλειφθούν οριστικά οι απόψεις περί «στοχευμένων παροχών» και γιατί οδηγούν σε αδικίες λόγω της παραοικονομίας και, κυρίως, γιατί διαρρηγνύουν την ενότητα και την καθολικότητα του κοινωνικού κράτους και του λαού ως αποδέκτη των παροχών του. Υπηρεσίες για «φτωχούς» σημαίνει τελικά φτωχές υπηρεσίες.
Η περιβαλλοντική υπευθυνότητα πρέπει να ενσωματωθεί στο σχεδιασμό της εθνικής οικονομίας και γενικά σε κάθε οικονομική και διοικητική δραστηριότητα, είτε του Δημοσίου είτε των ιδιωτών, λαμβάνοντας όμως καθοριστικά υπόψη της την ανάγκη για ανάπτυξη και δημιουργία ή διατήρηση των θέσεων εργασίας.
Τα παραπάνω θα διευκολυνθούν σημαντικά εάν αναπτυχθεί επίσης, σε συντονισμό με κινήματα και προοδευτικές δυνάμεις στην υπόλοιπη Ευρώπη, ένας αγώνας για αλλαγή των αποφάσεων σε μια πορεία μετασχηματισμού της νεοφιλελεύθερης Ε.Ε. σε μια δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη.
Είναι επίσης σαφές ότι τα εθνικά ζητήματα πολύ σύντομα θα τεθούν επί τάπητος με πρώτο το ζήτημα της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, μιας χώρας που δεν έχει και δεν θα βρει θέση σε μια ενωμένη, δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη, όπου όμως μια λανθασμένη επιμονή δική μας μπορεί να οδηγήσει στη διαμόρφωση επιζήμιων για τη χώρα μας πλευρών της ειδικής σχέσης που ετοιμάζεται. Οι αναγκαίοι τακτικοί διπλωματικοί ελιγμοί δεν μπορεί να συγχέονται με τους στρατηγικούς στόχους. Τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, αλλά και των άλλων λαών των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και των οικονομικών ελίτ. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να υπηρετεί το λαό και την πατρίδα, στο πλαίσιο ενός σχεδίου ειρηνικής συμβίωσης, διεθνιστικής αλληλεγγύης και απελευθέρωσης των λαών από τις δομές της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Συνεπώς η στρατοκρατική Τουρκία δεν έχει θέση στην Ευρώπη, αν προηγουμένως δεν εκδημοκρατισθεί ουσιαστικά στο εσωτερικό της σύμφωνα με τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά των ευρωπαϊκών δημοκρατιών και δεν αποσύρει το στρατό κατοχής από την Κύπρο, αναγνωρίζοντας παράλληλα την ενιαία ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία και αίροντας το casus belli για τα 12 μίλια στο Αιγαίο.
Η διαπραγμάτευση στην Κύπρο γίνεται με τρόπο που ήδη εμπνέει ανησυχίες. Στο Αιγαίο κλιμακώνονται οι προκλήσεις και στην Θράκη δεν έχει κατορθωθεί να συγκροτηθεί μια πολιτική εκπροσώπηση που θα εντάσσει τη μειονότητα στο εγχώριο πολιτικό σύστημα και όχι σε οχήματα του γειτονικού.
Η εθνική πολιτική της δεξιάς είναι – όπως πάντα - η καπηλεία. Ο απερχόμενος κ. Καραμανλής υπερτονίζει την κριτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη σύμβαση του αγωγού με τη Ρωσία. Τολμούν να εγκαλούν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όταν η ίδια η Υπουργός Εξωτερικών έσπευσε να υιοθετήσει την πολιτική της αντιπυραυλικής ασπίδας, που σήμερα οι Η.Π.Α. αναθεωρούν, όταν οι ευρωβουλευτές της Δεξιάς υπερψήφισαν κείμενο απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που αναφέρεται στην ανάγκη κατασκευής μόνο του αμερικανικού αγωγού. Σε κάθε περίπτωση, στην προσπάθεια του κ. Καραμανλή να εμφανισθεί ως ο πιο αυθεντικός φιλορώσος, απαντούμε ότι δεν μπορούμε να γυρίσουμε τη χώρα στην εποχή των κομμάτων της ξένης πατρωνίας, του αγγλικού, γαλλικού και ρωσικού κόμματος, φανερά ή συγκαλυμμένα.
Σε ό,τι μας αφορά θα υπερασπιστούμε την παράδοση εθνικών και κοινωνικών αγώνων της δημοκρατικής παράταξης και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όχι με όρους παρελθόντος αλλά μέλλοντος, επικαιροποιώντας τις παρακαταθήκες «γενιών και γενιών Ελλήνων» και την αγωνιστική και αντιστασιακή ιστορία του λαού μας που εξέφρασε ο ιδρυτής του Κινήματος μας, ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου.
Μια δημοκρατική κυβέρνηση πρέπει πρώτιστα να αποκαταστήσει τις αρχές του κράτους δικαίου, της ισοπολιτείας και της ισονομίας. Αρχές που βάναυσα επλήγησαν από τη δεξιά διακυβέρνηση. Η προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, οι πολιτικές ελευθερίες, η αποκατάσταση της λειτουργίας των θεσμών, τόσο στον τύπο, όσο κυρίως στην ουσία τους, επιβάλλεται να αποτελέσουν τα πρώτα μελήματα της κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μόνο έτσι θα πετύχουμε τη διασφάλιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών από την οικονομική εξουσία αλλά και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να αλλάξουν ριζικά λειτουργία και προσανατολισμό.
Η έκδοση του περιοδικού και η επικοινωνία με τους φίλους συντρόφους και συναγωνιστές πρέπει να γίνει πιο πυκνή και ουσιαστική την επόμενη περίοδο, στον αγώνα για την υλοποίηση των δημοκρατικών και λαϊκών προσδοκιών, για μια δημοκρατική κοινωνική αλλαγή που έχει ανάγκη ο λαός και η πατρίδα. Η προσπάθεια θα γίνει και καλούμαστε όλοι να ανταποκριθούμε. Θα αγωνιστούμε από τις γραμμές του Κινήματος για να μπει ο νεοφιλελευθερισμός στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ή όπως έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981, «για ένα ειρηνικό δημοκρατικό αύριο, ένα ελεύθερο σοσιαλιστικό μέλλον». Για να γίνουν πράξη τα οράματα, οι αρχές, οι στόχοι του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Όσοι πιστεύουν και εμπνέονται από τις αρχές αυτές μπορούν να προσβλέπουν σε εμάς. Όσοι έχουν αλλότριους στόχους και επιδιώξεις, εντός και εκτός Κινήματος, μπορούν να υπολογίζουν στην ανυποχώρητη αντιπαλότητά μας...
Καλό αγώνα και με τη νίκη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου