Ιστορική μας ευθύνη η ανατροπή τους!

Η 6^η Μάη είναι μια εκλογική αναμέτρηση σταθμός για την πατρίδα. Είναι μια αναμέτρηση που μπορεί και πρέπει να σηματοδοτήσει το άνοιγμα μιας νέας ιστορικής περιόδου τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη. Σε μια τόσο ιστορική στιγμή για τον τόπο και τον λαό η συμμετοχή και η διαμόρφωση της επόμενης μέρας είναι καθήκον για όλους μας, η αποχή ή η ψήφος διαμαρτυρίας δεν είναι λύση. Τώρα είναι η ώρα του λαού.

Πλησιάζοντας στο τέλος της μεταπολίτευσης είναι σαφές ότι πλησιάζουμε και στο τέλος των πολιτικών σχηματισμών που την υπηρέτησαν. Είναι σαφές ότι τα ψέματα τελείωσαν για όλους, ότι η μεταπολίτευση, όπως την ζήσαμε με θετικά και αρνητικά, ανήκει στην ιστορία και είναι η στιγμή της νέας μεταπολίτευσης του λαού. Άρα είναι σαφές ότι η κάθε επιλογή μας την Κυριακή των εκλογών πρέπει να υπηρετεί την αναγκαιότητα αλλαγής σελίδας για την χώρα και τις ζωές μας και όχι την αναγκαιότητα συντήρησης του έως σήμερα διαμορφωμένου πλαισίου.

Τα σημερινά διαφαινόμενα διλήμματα είναι πολλά με κορυφαίο εκείνο της Ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, όπως τουλάχιστον το θέτουν οι «μνημονιακές» δυνάμεις. Η παραμονή ή όχι στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ερώτημα άνευ ουσίας στην σημερινή κατάσταση της χώρας, αλλά και της Ευρώπης συνολικά. Είναι ερώτημα που τίθεται για να φοβίσει και να διχάσει τον λαό, για να αποπροσανατολίσει από τα αληθινά προβλήματα των ημερών μας. Τα αληθινά διλήμματα είναι η Αξιοπρέπεια ή η ταπείνωση, η Δημοκρατία ή η υποτέλεια. Η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι απόφαση δική μας, αλλά της ίδιας της Ένωσης που θα πρέπει να επιλέξει το είδος της Ευρώπης που επιθυμεί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να επιλέξει αν επιθυμεί να αποτελέσει μια Ένωση της κοινωνικής αλληλεγγύης ή να παραμείνει μια ένωση γύρω από ένα νόμισμα και πολλά τραπεζικά συμφέροντα. Οι λαοί θα κρίνουν το μέλλον της Ευρώπης.

Οι εγχώριες φωνές της «υπευθυνότητας» δεν έχουν δικαίωμα να κουνούν το δάκτυλο στην Αριστερά γιατί είναι εκείνες που έφεραν την Ελλάδα στην σημερινή της κατάσταση. Μαζί στήριξαν όλες τις ασκούμενες οικονομικές πολιτικές που υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και συγκροτούν ένα νέο «μεσαίωνα» για τους εργαζόμενους. Είναι εκείνες οι δυνάμεις που σήμερα καλούν το λαό να τους στηρίξει για να μείνει η Ελλάδα  στην ζώνη της υποτέλειας, στην ζώνη της αναξιοπρέπειας και υποδούλωσης, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι χτες μιλούσαν για υποχρεωτικές θυσίες στον βωμό της σωτηρίας και σήμερα υπόσχονται παροχές και άλλους δρόμους. Βενιζέλος και Σαμαράς δεν μπορούν να αποτελέσουν την λύση γιατί είναι μέρος του προβλήματος, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που υπέγραψαν την υποταγή της χώρας. Είναι οι άνθρωποι που επέλεξαν να πληρώσει ο λαός τον λογαριασμό και όχι οι κατέχοντες. Η δική μας επιλογή είναι η στήριξη ενός άλλου δρόμου της απεξάρτησης από τις συνταγές εξαθλίωσης των πολιτών.

Η λύση δεν είναι  υποτέλεια για ένα λαό που έχει μάθει να επαναστατεί και να διεκδικεί σε όλες τις ιστορικές στιγμές αυτού του έθνους. Η λύση είναι μια άλλη πολιτική που αμφισβητεί τις μέχρι σήμερα ασκούμενες πολιτικές. Μια πολιτική που δεν επενδύει στην σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και στην ευημερία των αριθμών, αλλά στην κοινωνική πρόνοια και την ισόρροπη ανάπτυξη, στην σταθερότητα της κοινωνίας. Μια πολιτική που επενδύει στις δυνατότητες αυτού του τόπου χωρίς να εκποιεί τον δημόσιο πλούτο σε άλλους. Η λύση είναι επιτέλους μια άλλη πολιτική που βάζει στο επίκεντρο της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Αυτή την πολιτική μπορεί να διαμορφώσει ένα μέτωπο εξουσίας από τις δυνάμεις τις προόδου, από τις δυνάμεις που πιστεύουν στις δυνατότητες αυτού του τόπου και έχουν την αξιοπρέπεια να παλέψουν για αυτόν.

Η Αριστερά καλείτε σήμερα να αναλάβει την ιστορική της ευθύνη συγκροτώντας κυβέρνηση της λαϊκής πλειοψηφίας, μέσα από ένα επιθετικό κυβερνητικό πρόγραμμα που θα αμφισβητήσει τα μέχρι σήμερα συμφωνηθέντα. Έχει την ιστορική ευθύνη να δώσει ενωμένη την μάχη απέναντι στο σκληρό μέτωπο του μνημονίου και των κέντρων εξουσίας παλεύοντας για το δικαίωμα των πολιτών στην ίδια την ζωή.

Σήμερα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μονοπωλεί την προοδευτικότητα ή την Αριστερά δεν χωρούν ηγεμονισμοί μπροστά στην αναγκαιότητα. Τώρα είναι η ώρα της συγκρότησης ενός Κοινωνικού Μετώπου από όλες τις δυνάμεις της προόδου απέναντι στο μνημόνιο και τους πολιτικούς εκφραστές του, που θα χαράξει την νέα «διαπραγματευτική γραμμή». Ο Ελληνικός λαός έχει σήμερα την ευκαιρία με την συμμετοχή του στις εκλογές να στείλει ένα σκληρό μήνυμα στους Ευρωπαίους εταίρους της χώρας. Η επιλογή για την Ευρώπη είναι μια ή η αλλαγή πορείας ή η διάλυση της από τους ίδιους τους λαούς. Η Ελλάδα δεν είναι μόνη της!

Σήμερα είναι η ώρα της ευθύνης για όλους μας!

Τα τελευταία δύο χρόνια ο λαός έδωσε μάχες απέναντι στην πολιτική των μνημονίων, είδε μισθούς και συντάξεις να μειώνονται, είδε κατακτήσεις να εξαφανίζονται για χάρη των δανειστών. Σήμερα έχει την ευθύνη μέσα από την ψήφο του να τιμωρήσει αυτές τις πολιτικές και να γίνει συμμέτοχος σε ένα πλατύ μέτωπο ανατροπών για την ανάκτηση της Εθνικής αξιοπρέπειας, για την ανάκτηση της Λαϊκής Κυριαρχίας και Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Σήμερα είναι η ώρα να πάμε μαζί πέρα από μικρές διαφωνίες, να αφουγκραστούμε το κάλεσμα της ιστορίας συγκροτώντας μια νέα Αριστερά που πρωταγωνιστεί και αλλάζει πορεία στην χώρα. Αν σήμερα δεν πράξουμε το αυτονόητο, αύριο θα συνεχίσουμε στην ταπείνωση βλέποντας τις ζωές μας να συρρικνώνονται, τα δικαιώματα να περιστέλλονται.

          Δεν χαρίζουμε την ψήφο μας σε κανένα, δεν πουλάμε τα όνειρα μας σε κανένα, δεν κάνουμε εκπτώσεις στις ζωές μας. Αποφάσισαν χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς αυτούς. Απαντάμε στα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ και των κέντρων εξουσίας με την μαζική συμμετοχή μας στην διαμόρφωση μιας κυβέρνησης του λαού.

          Είναι επιλογή ευθύνης η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Αυτά που μας ενώνουν είναι πολλά περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν, μας ενώνει η ανάγκη, μας ενώνει η ευθύνη απέναντι στις επόμενες γενιές για ένα άλλο κόσμο. Σε ένα κόσμο που οι άλλοι επέλεξαν να ζήσουμε, ας επιλέξουμε να τον χτίσουμε με τα χρώματα των δικών μας ονείρων!

6^η Μάη δεν ψηφίζουμε απλά απέναντι τους, ψηφίζουμε για τις ζωές μας...

Αν όχι τώρα πότε; Αν όχι εμείς ποιοι;