άρθρο 2 του Ν.1268/82
Η ακαδημαϊκή ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κατοχυρώνεται στα Α.Ε.Ι.
Δεν επιτρέπεται η επιβολή ορισμένων μόνον επιστημονικών απόψεων και ιδεών και η διεξαγωγή απόρρητης έρευνας.
Για την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθέριας, της ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αναγνωρίζεται το Πανεπιστημιακό Άσυλο.
Το Πανεπιστημιακό Άσυλο και η Δημοκρατία μας θεμελιώθηκε με το φοιτητικό κίνημα στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού μας. Είναι θέμα μόνιμου αγώνα από τον καθένα μας η διαφύλαξη της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών μας αλλά και η υπεράσπιση του δικαιώματος όλων των πολιτών στην ελεύθερη έκφραση.
Σήμερα πολλά χρόνια μετά ο αγώνας για την υπεράσπιση των Δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού μας κρίνετε επιτακτικός. Ο Αγώνας για μια ευνομούμενη πολιτεία δικαίου είναι αναγκαίος.
Το φοιτητικό κίνημα τα τελευταία 4 χρόνια έδωσε την μάχη απέναντι στις μεταρρυθμίσεις “Γιαννάκου – Στυλιανίδη”. Έδωσε την μάχη για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία. Έδωσε την μάχη για την διασφάλιση του Πανεπιστημιακού Ασύλου και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Η μάχη του φοιτητικού κινήματος δεν ήταν εύκολη καθώς αντιμετώπισε την κρατική βία, την αγριότητα και καταστολή των δυνάμεων των ΜΑΤ. Μία βία που αντιμετωπίζει στην χώρα μας κάθε εξεγειρόμενος μαθητής, φοιτητής, δάσκαλος, αγρότης και πολίτης.
Δυστυχώς όμως το φοιτητικό Κίνημα δεν διασφάλισε τα αυτονόητα, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων. Δυστυχώς το φοιτητικό κίνημα πολλές φορές ακολούθησε λογικές “βιασμού” κάθε ελευθερίας και δικαιώματος.
Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης Τμήματος Φυσικής η έννοια του Πανεπιστημιακού Ασύλου έχασε κάθε υπόσταση και έννοια σε ένα Πανεπιστημιακό χώρο. Η διασφάλιση της Ελεύθερης Διακίνησης και έκφρασης έγινε “φυλακή” και αποκλεισμός ΟΛΩΝ των μελών της Συνέλευσης. Η διεκδικήσεις ετών για “Δημοκρατικές ελευθερίες” ξεχάστηκαν μπροστά στην επιθυμία για τέτοιου τύπου αγώνα.
Δεν πρέπει βέβαια κανείς να παραβλέπει ότι ο Σύλλογος Φοιτητών Φυσικού είχε και σοβαρό αίτημα και σοβαρούς λόγους. Η διεκδίκηση του αυτονόητου δικαιώματος για την εξεταστική όμως δεν μπορεί να πηγαίνει κόντρα σε πάγιες αρχές και αξίες του φοιτητικού κινήματος.
Θεωρώ αδιανόητο φοιτητές να εμποδίζουν φοιτητές και μεταπτυχιακούς φοιτητές εκπροσώπους να βγουν από την αίθουσα. Θεωρώ αδιανόητο φοιτητές που διεκδικούν να το κάνουν σε βάρος ανθρώπων που διεκδικούν μαζί τους. Η Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών δικαίως κατέκρινε την ψυχολογική βία του καθηγητικού κατεστημένου αλλά κάποια μέλη του Συλλόγου άσκησαν παρόμοιου τύπου βία με τον αποκλεισμό της Συνεδρίασης.
Η κατάσταση στην Γενική Συνέλευση Τμήματος ελπίζω να ήταν απλά λάθος ομάδας ή μερίδας φοιτητών και όχι συνολική πολιτική κατεύθυνση του Φοιτητικού Συλλόγου.
Κάθε αγώνας απαιτεί ισχυρές πολιτικές κατευθύνσεις και αρχές. Η διασφάλιση του Δημοσίου χαρακτήρα της Παιδείας μας και η ενδυνάμωση του Δημοσίου Πανεπιστημίου δεν είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα σύγκρουσης. Απαιτεί προοδευτικές τομές και ρήξη με αναχρονιστικές λογικές που θέλουν το Πανεπιστήμιο στάσιμο. Απαιτεί πολιτικές συγκλίσεις όλων των Δημοκρατικών δυνάμεων και όχι μικροπολιτικές λογικές και αντιλήψεις άλλων αποχών.
Η ακαδημαϊκή ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κατοχυρώνεται στα Α.Ε.Ι.
Δεν επιτρέπεται η επιβολή ορισμένων μόνον επιστημονικών απόψεων και ιδεών και η διεξαγωγή απόρρητης έρευνας.
Για την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθέριας, της ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αναγνωρίζεται το Πανεπιστημιακό Άσυλο.
Το Πανεπιστημιακό Άσυλο και η Δημοκρατία μας θεμελιώθηκε με το φοιτητικό κίνημα στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού μας. Είναι θέμα μόνιμου αγώνα από τον καθένα μας η διαφύλαξη της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών μας αλλά και η υπεράσπιση του δικαιώματος όλων των πολιτών στην ελεύθερη έκφραση.
Σήμερα πολλά χρόνια μετά ο αγώνας για την υπεράσπιση των Δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού μας κρίνετε επιτακτικός. Ο Αγώνας για μια ευνομούμενη πολιτεία δικαίου είναι αναγκαίος.
Το φοιτητικό κίνημα τα τελευταία 4 χρόνια έδωσε την μάχη απέναντι στις μεταρρυθμίσεις “Γιαννάκου – Στυλιανίδη”. Έδωσε την μάχη για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία. Έδωσε την μάχη για την διασφάλιση του Πανεπιστημιακού Ασύλου και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Η μάχη του φοιτητικού κινήματος δεν ήταν εύκολη καθώς αντιμετώπισε την κρατική βία, την αγριότητα και καταστολή των δυνάμεων των ΜΑΤ. Μία βία που αντιμετωπίζει στην χώρα μας κάθε εξεγειρόμενος μαθητής, φοιτητής, δάσκαλος, αγρότης και πολίτης.
Δυστυχώς όμως το φοιτητικό Κίνημα δεν διασφάλισε τα αυτονόητα, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων. Δυστυχώς το φοιτητικό κίνημα πολλές φορές ακολούθησε λογικές “βιασμού” κάθε ελευθερίας και δικαιώματος.
Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης Τμήματος Φυσικής η έννοια του Πανεπιστημιακού Ασύλου έχασε κάθε υπόσταση και έννοια σε ένα Πανεπιστημιακό χώρο. Η διασφάλιση της Ελεύθερης Διακίνησης και έκφρασης έγινε “φυλακή” και αποκλεισμός ΟΛΩΝ των μελών της Συνέλευσης. Η διεκδικήσεις ετών για “Δημοκρατικές ελευθερίες” ξεχάστηκαν μπροστά στην επιθυμία για τέτοιου τύπου αγώνα.
Δεν πρέπει βέβαια κανείς να παραβλέπει ότι ο Σύλλογος Φοιτητών Φυσικού είχε και σοβαρό αίτημα και σοβαρούς λόγους. Η διεκδίκηση του αυτονόητου δικαιώματος για την εξεταστική όμως δεν μπορεί να πηγαίνει κόντρα σε πάγιες αρχές και αξίες του φοιτητικού κινήματος.
Θεωρώ αδιανόητο φοιτητές να εμποδίζουν φοιτητές και μεταπτυχιακούς φοιτητές εκπροσώπους να βγουν από την αίθουσα. Θεωρώ αδιανόητο φοιτητές που διεκδικούν να το κάνουν σε βάρος ανθρώπων που διεκδικούν μαζί τους. Η Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών δικαίως κατέκρινε την ψυχολογική βία του καθηγητικού κατεστημένου αλλά κάποια μέλη του Συλλόγου άσκησαν παρόμοιου τύπου βία με τον αποκλεισμό της Συνεδρίασης.
Η κατάσταση στην Γενική Συνέλευση Τμήματος ελπίζω να ήταν απλά λάθος ομάδας ή μερίδας φοιτητών και όχι συνολική πολιτική κατεύθυνση του Φοιτητικού Συλλόγου.
Κάθε αγώνας απαιτεί ισχυρές πολιτικές κατευθύνσεις και αρχές. Η διασφάλιση του Δημοσίου χαρακτήρα της Παιδείας μας και η ενδυνάμωση του Δημοσίου Πανεπιστημίου δεν είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα σύγκρουσης. Απαιτεί προοδευτικές τομές και ρήξη με αναχρονιστικές λογικές που θέλουν το Πανεπιστήμιο στάσιμο. Απαιτεί πολιτικές συγκλίσεις όλων των Δημοκρατικών δυνάμεων και όχι μικροπολιτικές λογικές και αντιλήψεις άλλων αποχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου