Ο νέος χρόνος θα είναι γεγονός σε λίγες μέρες, αφήνουμε πίσω μας το2008 και μια σειρά από πληγές στην Ελληνική Κοινωνία. Ο μήνας Δεκέμβρης δεν ήταν απλά ο επίλογος ενός δύσκολου χρόνου, άλλα και ο πρόλογος μιας προαναγγελθείσης "εξέγερσης" της Νεολαίας μας. Μιας εξέγερσης με αφορμή την άδικη δολοφονία ενός μαθητή από την κρατική καταστολή.
Ο Δεκέμβρης σημαδεύτηκε από τις μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις που παρέσυραν στο πέρασμα τους ένα μεγάλο κύμα Λαϊκής οργής. Οργής που εκφράστηκε όχι μόνο από την μαθητώσα Νεολαία μας, αλλά από πολίτες κάθε ηλικίας και κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Από πολίτες που "βαρέθηκαν" , "συ χάθηκαν" , "αηδίασαν" την "καθώς πρέπει" Δημοκρατία μας. Η Νεολαία ξύπνησε από τον λήθαργο, η Νεολαία εκφράστηκε, πήρε στα χέρια της το μέλλον. Η Νέα Γενιά που κανείς δεν υπολόγισε στα "αναπτυξιακά του σχέδια" βαρέθηκε να είναι θεατής. Απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο στο ίδιο της το μέλλον.
Το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του μικρού Αλέξη ανέδειξε τα σοβαρά προβλήματα της Ελληνικής Νεολαίας. Προβλήματα που οι νέοι καθημερινά βιώνουν σε μια πολιτεία που τους ξέχασε σε μια κοινωνία που έμαθε να αγνοεί . Όλα ξεκινούν και περιστρέφονται γύρω από την Παιδεία που μας κληροδότησαν οι προηγούμενες γενιές.Το εκπαιδευτικό μας σύστημα καθημερινά "δολοφονεί" κάθε κριτική σκέψη και ελεύθερο δημιουργικό πνεύμα. Το Ενιαίο Λύκειο σε ρόλο εξεταστικού κέντρου για τις πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το δημόσιο σχολείο παραχώρησε σταδιακά την θέση του στην ιδιωτική και "αναγκαία" φροντιστηριακή παραπαιδεία. Η αξία της γνώσης και μάθησης εκφυλίστηκε σε σειρά από κανόνες και φόρμουλες για τις εξετάσεις.
Κάπου εκεί ανάμεσα οι μαθητές δίνουν καθημερινά την μάχη για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς να ξέρουν αν υπάρχει νόημα.Και κάπου στα 18 το τέλος της διαδρομής για τον απόφοιτο Λυκείου είναι γεγονός, ύστερα από εκατοντάδες εργατοώρες και ατελείωτες στιγμές εξοντωτικού άγχους, οι πόρτες κάποιου Ανώτατου Ιδρύματος, σε κάποια πόλη τον περιμένουν. Χωρίς βέβαια να έχει καμία σημασία ποία Σχολή και ποιο Τμήμα, αλλά ούτε και η κλήση του μαθητή, γιατί "χαρτί να είναι και ότι να είναι", "αφού μπήκες θα βγεις ". Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο από χώρος δημιουργίας και επιστημονικής αναζήτησης σε ρόλο διανομέα "πτυχίων".Το όραμα της μέσης Ελληνικής οικογένειας είναι το επόμενο βήμα για τον νέο πλέον φοιτητή "Μια θέση στο Δημόσιο" , "σίγουρος μισθός". Το φάντασμα της ανεργίας κρατάει ομήρους χιλιάδες νέων σε πολιτικά γραφεία και διαδρόμους για μια θέση οπουδήποτε. Δυστυχώς έτσι μας έμαθαν να βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας και να αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο μας ως νέοι πολίτες αυτής της χώρας.
Το νεολαιίστικο κίνημα του τελευταίου μήνα αποτελεί αυθεντική έκφραση των νέων ανθρώπων. Δεν έχει κανένα χρώμα και κανένα κομματικό μανδύα. Είναι ένα κίνημα νέων ανθρώπων με όραμα και ελπίδα για μια διαφορετική κοινωνία. Είναι ένα κίνημα μαθητών που δεν θέλουν να χάσουν το μάθημα κάνοντας καταλήψεις, αλλά που θέλουν να ξαναδώσουν ουσία στο μάθημα και κατεύθυνση στην εκπαίδευση. Είναι ένα κίνημα που διεκδικεί τα αυτονόητα που ξεχάστηκαν 3 δεκαετίες μετά "ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ" με τις σημερινές τους έννοιες.Εμείς οι νέοι θα συνεχίσουμε, βάζοντας μπροστά τα δικά μας προστάγματα, χωρίς να έχουμε ανάγκη από αυθεντίες και καθοδηγητές. Οι νέοι έχουμε όνειρα για τις ζωές μας, οι νέοι έχουμε όραμα για την πατρίδα μας, οι νέοι έχουμε όραμα και σχέδιο για την αναγέννηση της Δημοκρατίας μας. Έχουμε την ανάγκη να πάμε μπροστά, να κάνουμε την υπέρβαση απέναντι στην συντηρητική και αναχρονιστική λογική του "βολέματος" και της "απραξίας".
Ο Δεκέμβρης σημαδεύτηκε από τις μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις που παρέσυραν στο πέρασμα τους ένα μεγάλο κύμα Λαϊκής οργής. Οργής που εκφράστηκε όχι μόνο από την μαθητώσα Νεολαία μας, αλλά από πολίτες κάθε ηλικίας και κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Από πολίτες που "βαρέθηκαν" , "συ χάθηκαν" , "αηδίασαν" την "καθώς πρέπει" Δημοκρατία μας. Η Νεολαία ξύπνησε από τον λήθαργο, η Νεολαία εκφράστηκε, πήρε στα χέρια της το μέλλον. Η Νέα Γενιά που κανείς δεν υπολόγισε στα "αναπτυξιακά του σχέδια" βαρέθηκε να είναι θεατής. Απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο στο ίδιο της το μέλλον.
Το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του μικρού Αλέξη ανέδειξε τα σοβαρά προβλήματα της Ελληνικής Νεολαίας. Προβλήματα που οι νέοι καθημερινά βιώνουν σε μια πολιτεία που τους ξέχασε σε μια κοινωνία που έμαθε να αγνοεί . Όλα ξεκινούν και περιστρέφονται γύρω από την Παιδεία που μας κληροδότησαν οι προηγούμενες γενιές.Το εκπαιδευτικό μας σύστημα καθημερινά "δολοφονεί" κάθε κριτική σκέψη και ελεύθερο δημιουργικό πνεύμα. Το Ενιαίο Λύκειο σε ρόλο εξεταστικού κέντρου για τις πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το δημόσιο σχολείο παραχώρησε σταδιακά την θέση του στην ιδιωτική και "αναγκαία" φροντιστηριακή παραπαιδεία. Η αξία της γνώσης και μάθησης εκφυλίστηκε σε σειρά από κανόνες και φόρμουλες για τις εξετάσεις.
Κάπου εκεί ανάμεσα οι μαθητές δίνουν καθημερινά την μάχη για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς να ξέρουν αν υπάρχει νόημα.Και κάπου στα 18 το τέλος της διαδρομής για τον απόφοιτο Λυκείου είναι γεγονός, ύστερα από εκατοντάδες εργατοώρες και ατελείωτες στιγμές εξοντωτικού άγχους, οι πόρτες κάποιου Ανώτατου Ιδρύματος, σε κάποια πόλη τον περιμένουν. Χωρίς βέβαια να έχει καμία σημασία ποία Σχολή και ποιο Τμήμα, αλλά ούτε και η κλήση του μαθητή, γιατί "χαρτί να είναι και ότι να είναι", "αφού μπήκες θα βγεις ". Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο από χώρος δημιουργίας και επιστημονικής αναζήτησης σε ρόλο διανομέα "πτυχίων".Το όραμα της μέσης Ελληνικής οικογένειας είναι το επόμενο βήμα για τον νέο πλέον φοιτητή "Μια θέση στο Δημόσιο" , "σίγουρος μισθός". Το φάντασμα της ανεργίας κρατάει ομήρους χιλιάδες νέων σε πολιτικά γραφεία και διαδρόμους για μια θέση οπουδήποτε. Δυστυχώς έτσι μας έμαθαν να βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας και να αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο μας ως νέοι πολίτες αυτής της χώρας.
Το νεολαιίστικο κίνημα του τελευταίου μήνα αποτελεί αυθεντική έκφραση των νέων ανθρώπων. Δεν έχει κανένα χρώμα και κανένα κομματικό μανδύα. Είναι ένα κίνημα νέων ανθρώπων με όραμα και ελπίδα για μια διαφορετική κοινωνία. Είναι ένα κίνημα μαθητών που δεν θέλουν να χάσουν το μάθημα κάνοντας καταλήψεις, αλλά που θέλουν να ξαναδώσουν ουσία στο μάθημα και κατεύθυνση στην εκπαίδευση. Είναι ένα κίνημα που διεκδικεί τα αυτονόητα που ξεχάστηκαν 3 δεκαετίες μετά "ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ" με τις σημερινές τους έννοιες.Εμείς οι νέοι θα συνεχίσουμε, βάζοντας μπροστά τα δικά μας προστάγματα, χωρίς να έχουμε ανάγκη από αυθεντίες και καθοδηγητές. Οι νέοι έχουμε όνειρα για τις ζωές μας, οι νέοι έχουμε όραμα για την πατρίδα μας, οι νέοι έχουμε όραμα και σχέδιο για την αναγέννηση της Δημοκρατίας μας. Έχουμε την ανάγκη να πάμε μπροστά, να κάνουμε την υπέρβαση απέναντι στην συντηρητική και αναχρονιστική λογική του "βολέματος" και της "απραξίας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου