Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Το χρέος μας απέναντι στο σήμερα


Μάης – Ιούνης 2011
Ο Μάης των Ελλήνων, ο Μάης των Ευρωπαίων, ίσως να έφτασε η ώρα της δικής μας εξέγερσης, της εξέγερσης των ευρωπαϊκών λαών απέναντι στην πολιτική των αριθμών και των μικρών ελλειμμάτων. Ίσως τελικά αυτός να είναι και ο μόνος τρόπος για να συγκροτηθεί η πραγματική Ευρώπη των λαών, η Ευρώπη της Κοινωνικής συνοχής και ευημερίας, η Ευρώπη που θα αγκαλιάζει τους λαούς του Νότου και του Βορρά με ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας των αδυνάτων, με πολιτικές που θα ξεπερνούν το σκόπελο των αριθμών.
Η σημερινή χρονική στιγμή θα κρίνει την ζωή μας και το μέλλον μας, θα γίνει η στιγμή που θα καθορίσει εξελίξεις για την πατρίδα, το πολιτικό σύστημα, την ίδια την Ευρώπη. Όταν οι λαοί εξεγείρονται η ιστορία δείχνει ότι τα πράγματα αλλάζουν τροπή και πορεία. Εμείς πλέον θα καθορίσουμε το μέλλον μας και όχι οι τραπεζίτες και όσοι λυμαίνονται τις ζωές μας όλα αυτά τα χρόνια.
Και η αλήθεια είναι ότι αργήσαμε, αργήσαμε να πιστέψουμε στους εαυτούς μας, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να δώσουμε την μάχη της αξιοπρέπειας. Ένα διαφορετικό λαϊκό Κίνημα γεννιέται αυτές τις μέρες, μέσα από το διαδίκτυο, τις ιστοσελίδες κοινωνική δικτύωσης οδηγείται σε πλατείες της χώρας και της Ευρώπης, για να δηλώσει το απλούστερο, την ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ για το σήμερα και τον φόβο για το αύριο. Να δηλώσει ότι παίρνει στα χέρια του την ίδια του την μοίρα και προκαλεί τους κυβερνούντες σε μια μάχη για την ίδια την Λαϊκή Κυριαρχία. Στήνονται ξανά ύστερα από δεκαετίες Λαϊκές Συνελεύσεις που θέλουν και μπορούν να κάνουν προτάσεις με ουσία για την έξοδο της χώρας από την σημερινή ιδιότυπη οικονομική κατοχή. Προτάσεις για την επανεκκίνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας με περισσότερη ελευθερία και δυνατότητα συμμετοχής, με περισσότερη Λαϊκή Κυριαρχία. Και ναι είμαστε ΟΛΟΙ εκεί, στην αρχή με φόβο για το εγχείρημα αλλά στην συνέχεια σίγουροι ότι μπορούμε να πετύχουμε, σίγουροι ότι μπορούμε να γράψουμε ιστορία.

Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, έλαβε εντολή να βγάλει την χώρα από την Οικονομική και θεσμική κρίση το 2009 μέσα από ένα προοδευτικό σχέδιο με επίκεντρο τον πολίτη και τις ανάγκες του. Σήμερα είναι η ίδια Κυβέρνηση που έχει οδηγήσει τον λαό στην ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ, την χώρα σε οικονομικό μαρασμό και αδιέξοδο, την νέα γενιά σε απογοήτευση. Είναι η Κυβέρνηση που απεμπόλησε την στήριξη του λαού να κάνει μεγάλες ανατροπές, επιλέγοντας να στηρίξει με νύχια και με δόντια το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Είναι η Κυβέρνηση που σε μια νύχτα έγινε ένα με όλα όσα δεσμεύτηκε να συγκρουστεί, οδηγώντας την χώρα στον μονόδρομο του Μηχανισμού στήριξης.
Είμαστε υπό κατοχή, είμαστε υπό κατάρρευση και δεν έχουμε εμείς την ευθύνη, δεν έχει ο άνεργος, ο νέος, ο απασχολούμενος, ο συνταξιούχος, ο μικρομεσαίος την ευθύνη για την κατάρρευση της Οικονομίας και την διόγκωση του χρέους. Δεν έχει την ευθύνη ο λαός για το “γλέντι της μεταπολίτευσης” . Ευθύνη έχει το πολιτικό σύστημα που εγκλώβισε τους πολίτες στο ρουσφέτι και στην συνδιαλλαγή, διογκώνοντας το κράτος και κατασπαταλώντας δημόσιο πλούτο. Ευθύνη έχουν ΟΛΟΙ εκείνοι που σήμερα κατηγορούν τον λαό για τον τρόπο που επέλεξαν να πολιτεύονται όλα αυτά τα χρόνια, όλοι εκείνοι που υπέγραψαν συμβάσεις, έκαναν απευθείας αναθέσεις, διόρισαν χιλιάδες στο δημόσιο, έπαιξαν με τον πόνο των ανθρώπων για να συγκροτήσουν ένα πειθήνιο εκλογικό σώμα.
Έχουμε και εμείς την δική μας ευθύνη για την υπομονή, την σιωπή, την ανεκτικότητα μας, το βόλεμα μας, αλλά η ευθύνη μας θα είναι μεγαλύτερη αν έστω και σήμερα δεν βγούμε από τα στεγανά μας, αν δεν σηκωθούμε από τον καναπέ μας, αν δεν κάνουμε συλλογική την αγανάκτηση μας, αν δεν παράξουμε μέσα από την βάση προτάσεις για τον άλλο δρόμο που σέβεται και υπηρετεί τον πολίτη. Θα έχουμε ευθύνη απέναντι στην ιστορία αν δεν αφήσουμε τα στερεότυπα, επαναστατώντας απέναντι στους ίδιους τους εαυτούς μας ανοίγοντας πανιά για το ανεξερεύνητο. Να γίνουμε ενεργοί και υπεύθυνοι πολίτες και όχι απλά ψηφοφόροι.
Το σημερινό πολιτικό σύστημα γνωρίζει καλά ότι καταρρέει και σε αυτή την κατάρρευση θα καταρρεύσει και το παρασιτικό σύστημα που ζει σε βάρος της ίδιας της Δημοκρατίας μας. Η δική μας ευθύνη είναι να πρωτοστατήσουμε για την ανασυγκρότηση της Δημοκρατίας με όρους του σήμερα, με βάση τις πραγματικές ανάγκες του τόπου και της κοινωνίας. Για μια Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες, για μια Ευρώπη που θα συγκροτεί ένα πολιτικό σχηματισμό και όχι μια οικονομική ένωση, για ένα τραπεζικό σύστημα που θα ελέγχεται και θα λογοδοτεί, για ένα Δημόσιο τομέα που θα είναι παραγωγικός, για ένα φορολογικό πλαίσιο που θα είναι δίκαιο, για ένα ασφαλιστικό σύστημα βιώσιμο, για ένα κράτος πρόνοιας.
Δεν απεμπολούμε το δικαίωμα μας στο όνειρο, συμμετέχουμε και το δημιουργούμε με τους δικούς μας όρους μέσα στην κοινωνία. Δεν απεμπολούμε της αρχές και τις ιδεολογικές αξίες της 3ης Σεπτέμβρη, είμαστε εδώ για να παλέψουμε για αυτές μέσα από νέους κοινωνικούς σχηματισμούς. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι σήμερα το Κίνημα Λαού που ιδρύθηκε το 1974, αλλά ένας απολιθωμένος σχηματισμός εξουσίας, που έχει χάσει την ιδεολογική του ταυτότητα.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν συναινούν στην σημερινή πολιτική, δεν συμμετέχουν στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, δεν γίνονται συμπαραστάτες σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική που εξαθλιώνει τον λαό. Ως νέος άνθρωπος με ανάγκη για ένα άλλο κόσμο δηλώνω ξεκάθαρα απέναντι στην σημερινή Κυβέρνηση και τις πολιτικές που εκφράζει. Δηλώνω παρόν στον αγώνα για την πολιτική επανεκκίνηση της πατρίδας, ως προϊόν της Λαϊκής αντίστασης και πάλης. Η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη δεν ανήκει στο κόμμα, ανήκει στους χιλιάδες αγωνιστές συντρόφους που πίστεψαν και πάλεψαν για το όραμα της ΑΛΛΑΓΗΣ. Η δική μας γενιά θα παλέψει και σήμερα για το ίδιο όραμα μέσα στην κοινωνία.
Με αυτό το πλαίσιο σκέψεων θεωρώ ότι η συζήτηση για το εντός ή εκτός ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχει νόημα τουλάχιστον στην παρούσα φάση, αλλά νόημα έχει κάθε ένας να αντιπαλεύει αυτή την πολιτική και όσους σήμερα την εκφράζουν μέσα στην Κοινωνία, μέσα στα συνδικάτα, μέσα στις οργανώσεις, με κάθε τρόπο που μαζικοποιεί την ανάγκη για αλλαγή πολιτικής. Βέβαια θα έπρεπε να αναλογιστούμε ΟΛΟΙ αν αυτή είναι η Ελλάδα που οραματίστηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου και η Δημοκρατική παράταξη όταν ξεκινούσαν το 1974 το ταξίδι της Αλλαγής και να πράξουμε ανάλογα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου