Δημόσιο Σχολείο - «Πρώτα ο Μαθητής»

Μαθητής στην Γ Λυκείου, ίσως από τους πιο έντονα εργαζόμενους Έλληνες στις μέρες μας. Μια καθημερινότητα που την χαρακτηρίζει το τρέξιμο από θρανίο σε θρανίο, από σχολείο σε φροντιστήριο και στο τέλος της μέρας στο σπίτι. Ένας μαραθώνιος δίχως τέλος, μια καθημερινότητα που διαλύει ψυχικά και εγκεφαλικά και συμπιέζει την σκέψη αυτών των παιδιών. Μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αγνοούμε…

Η παιδεία έχει ως στόχο την πνευματική ανάταση των Ελλήνων μας έλεγαν κάποτε στην ιστορία, αλλά μόνο αυτό δεν κάνει το σημερινό σχολείο, τουλάχιστον έτσι φαίνεται τα τελευταία χρόνια. Τι κάνει όμως; Παράγει ολοκληρωμένους έφηβους έτοιμους να περάσουν στο επόμενο σταθμό της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης; ή δημιουργεί «ρομποτάκια» που αντιδρούν μόνο όταν η ερώτηση έχει κάποια έτοιμη απάντηση ή φόρμουλα που έμαθαν στο φροντιστήριο; Η απάντηση προφανής…

Το σίγουρο που όλοι διαπιστώνουν συνεχώς είναι ότι στην Ελλάδα πέρα από όλα τα «νοσήματα» της κοινωνίας μας νοσεί επικίνδυνα ίσως ο στρατηγικότερος τομέας αυτός της εκπαίδευσης. Και είναι στρατηγικός γιατί καμία κοινωνία δεν μπορεί να προχωρήσει αν οι «κοινωνοί» της δεν είναι εξοπλισμένοι με τα απαραίτητα εφόδια της γνώσης και της κριτικής σκέψης. Η γνώση ανυψώνει τον άνθρωπο και τον διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα όντα της φύσης. Το θυμόμαστε αυτό;

Έχει φτάσει η στιγμή η κοινωνία να αποφασίσει τι παιδεία θέλει για τα παιδιά της. Έχει φτάσει η ώρα οι Κυβερνήσεις να πάψουν να πειραματίζονται σε βάρος ολόκληρων γενεών με συχνές μεταβολές του συστήματος. Το νέο Λύκειο δεν μπορεί να είναι ένα άθροισμα διακηρύξεων, αλλά μια ουσιαστική και στην πράξη επαναστατική μεταρρύθμιση. Και η μεταρρύθμιση αυτή θα πρέπει για πρώτη φορά να βάλει στο επίκεντρο τον μαθητή και τις ανάγκες του και όχι τις μεγάλες φροντιστηριακές μονάδες που τρίβουν τα χέρια τους με κάθε μεταβολή του συστήματος.

        Να περάσουμε σε ένα Λύκειο που θέτει σαν στόχο την κοινωνικοποίηση του μαθητή και την ανάδειξη των δεξιοτήτων του. Ένα Λύκειο που δεν είναι προθάλαμος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης αλλά αυτόνομη βαθμίδα της Εκπαίδευσης με διακριτό ρόλο από εκείνο της εισαγωγής στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. Να περάσουμε στο Λύκειο που κάνει την σχέση του μαθητή με την εκπαίδευση σχέση δημιουργίας και όχι καταναγκασμού. Να περάσουμε σε ένα Λύκειο που δεν είναι απλά εξεταστικό κέντρο αλλά χώρος πολύμορφης αξιολόγησης των μαθητών.

        Έχουμε ευθύνη απέναντι σε όλους τους μαθητές να θωρακίσουμε το όνειρο τους. Να εφοδιάσουμε τα μυαλά τους με την ικανότητα της δημιουργικής αμφισβήτησης και κριτικής σκέψης σε όλα τα πεδία των επιστημών. Να κάνουμε το Δημόσιο σχολείο ένα χώρο αντίστασης στην Κρίση και την απαξίωση των θεσμών και όχι ένα χώρο ενσωμάτωσης με το σημερινό σύστημα.

        Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε προεκλογικά για Δημόσια Δωρεάν Ποιοτική Παιδεία για όλους. Αυτό θα γίνει πράξη μόνο όταν αφήσει τις ρητορικές μεγαλοστομίες και επενδύσει στην ποιότητα του σχολείου. Δεν θα γίνει κλείνοντας σχολεία, αυξάνοντας τους μαθητές σε μια αίθουσα, αγνοώντας την αυξανόμενη παραπαιδεία και απαξιώνοντας τους εκπαιδευτικούς. Όσον αφορά την παραπαιδεία να σημειώσω ότι αποτελεί ανάγκη πλέον της κοινωνίας τόσο για τους μαθητές και γονιούς, όσο και για τους χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς. Αξίζει να σημειώσω ότι πολλά από τα μέχρι σήμερα βήματα (π.χ. ηλεκτρονικό σχολείο, επιμόρφωση εκπαιδευτικών, αξιολόγηση μονάδων κλπ ) είναι θετικά, αλλά πρέπει να αγγίζουν κάθε σχολική μονάδα από το Καστελόριζο μέχρι την ορεινή Ήπειρο και να μην αποτελούν τμήμα πολιτικής επικοινωνίας και μικρές βελτιώσεις του ήδη λανθασμένου συστήματος.

        Η μάχη με την συντήρηση είναι μάχη του αύριο με το χτες και θα κερδηθεί μόνο αν αφήσουμε πίσω το χτες και συγκροτήσουμε το αύριο. Να ξαναχτίσουμε από το μηδέν την χώρα μέσα από την σύγχρονη ποιοτική εκπαίδευση. Να κάνουμε όλοι οι εμπλεκόμενοι με την εκπαίδευση πράξη το σύνθημα  «Πρώτα ο Μαθητής»