Πριν από 10 μέρες “θυμηθήκαμε” την Εξέγερση των Φοιτητών του Πολυτεχνείου ενάντια στην Χούντα των Συνταγματαρχών, την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Σε 10 μέρες περίπου θα “θυμηθούμε” την Εξέγερση της Νεολαίας τον Δεκέμβρη του 2008, θα “θυμηθούμε” την εξέγερση μιας ξεχασμένης νέας γενιάς απέναντι στο “σύστημα” με αφορμή την δολοφονία ενός παιδιού 16 ετών.
Ο Νοέμβρης και ο Δεκέμβρης λοιπόν, ένας Νοέμβρης που δεν ζήσαμε, αλλά χάραξε την μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας και ένας Δεκέμβρης που ζήσαμε και μας άφησε ποικίλα συναισθήματα. Άραγε σήμερα πώς διαβάζουμε τα μηνύματα αυτών των ημερών και πώς αντιλαμβανόμαστε την ουσία τους; Μήπως δεν αρκεί να “θυμόμαστε”;
Ο Νοέμβρης του '73 αποτέλεσε ορόσημο στην μεταπολιτευτική εξέλιξη της Ελλάδας, και αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους μετέπειτα αγώνες της Νεολαίας. Ακολούθησαν μεγάλα Κινήματα τόσο στο Φοιτητικό Κίνημα, όσο και γενικά στον χώρο της Νεολαίας τα οποία σημάδευαν και χαρακτήρισαν ολόκληρες γενιές.
Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν ένα νέο ξέσπασμα, ήταν ένας αυθόρμητος ξεσηκωμός μαθητών. Ξεσηκωμός που ξεκίνησε με αφορμή την Δολοφονία του συμμαθητή τους αλλά κλιμακώθηκε βάζοντας συγκεκριμένα πολιτικά ζητήματα. Ζητήματα των δικαιωμάτων της Νεολαίας στην ζωή και στο όνειρο. Ζητήματα που εμπλουτίστηκαν με ένα αγώνα κατά του ίδιου του “συστήματος”, εγκολπώνοντας στις τάξεις του φοιτητές, εργαζόμενους, ανέργους και μετανάστες.
Ο Δεκέμβρης του 2008 έδωσε ένα αυστηρό χτύπημα στο κράτος που έπαψε να ενδιαφέρεται για τα παιδιά του. Έδωσε ένα ισχυρό χαστούκι σε όσους πίστεψαν ότι η Νεολαία έχει πάντα άδικο και ότι κάνει τα πάντα για να χάσει μάθημα ή για να φωνάξει . Γιατί είναι σαφές ότι σε ένα σχολείο - φυλακή θα υπάρχουν πάντα εξεγέρσεις. Γιατί είναι σαφές ότι σε μια κοινωνία που περιθωριοποιεί πάντα θα υπάρχουν εξεγέρσεις.
Ένα χρόνο μετά αναλύοντας τον Δεκέμβρη είναι λάθος να τον συνδέουμε μόνο με “μπάχαλα” και γενικευμένη διάλυση από κουκουλοφόρους. Είναι γεγονός ότι ο Δεκέμβρης ,όπως και κάθε εξέγερση πάντα θα συνοδεύεται και από παράπλευρα καταδικαστέα φαινόμενα.
Ο Δεκέμβρης κατά την γνώμη μου έχει ένα βασικό μήνυμα σήμερα. Το μήνυμα αυτό είναι παρόμοιο με εκείνο του Νοέμβρη του 1973.
Είναι το “Ψωμί” δηλαδή το δικαίωμα της νέας γενιάς στην αξιοπρεπή εργασία και όχι στην ελαστική ανασφάλιστη απασχόληση.
Είναι το “Παιδεία” δηλαδή την ανάγκη για αναβάθμιση και επαναπροσδιορισμό της Παιδείας στην χώρα μας. Η ανάγκη για Δημόσια Δωρεάν Ποιοτική Παιδεία που βάζει στο επίκεντρο τον μαθητή, τον σπουδαστή, τον εκπαιδευτικό και τον γονέα. Μια Παιδεία που δημιουργεί ανθρώπους με κριτική σκέψη και τους εξοπλίζει με δυνατότητες.
Το “Ελευθερία” είναι σήμερα η ανάγκη για μια δημοκρατική λειτουργία του κράτους, μια κοινωνία που λειτουργεί αφήνοντας τον πολίτη ελεύθερο να ονειρευτεί και να χτίσει την ζωή του. Μια πολιτεία που δεν καταστέλλει – δολοφονεί τα όνειρα των νέων ανθρώπων αλλά που ενισχύει και προστατεύει τα δικαιώματα τους.
Ένα χρόνο μετά τον Δεκέμβρη ένα είναι αυτό που πρέπει να έχουν στο μυαλό τους οι Κυβερνώντες. Ότι όσο το κράτος αδιαφορεί και καταστέλλει τόσο θα υπάρχουν νέοι Δεκέμβριδες. Και υπεύθυνοι των εξεγέρσεων δεν είναι οι εξεγειρόμενοι αλλά αυτοί που δεν τους άκουσαν.
Η νέα Κυβέρνηση έχει Λαϊκή εντολή να αλλάξει όλα όσα της κληροδότησε η ΔΕΞΙΑ. Η νέα Κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει εντολή να παλέψει για μια Δίκαιη Κοινωνία και ένα κράτος που υπηρετεί και σέβεται τον κυρίαρχο Λαό και τα δικαιώματα του.
Εμείς οι νέοι έχουμε την υποχρέωση να παλέψουμε για την ΑΛΛΑΓΗ και την συγκρότηση ενός ενιαίου προοδευτικού μετώπου Νεολαίας με αρχές , οράματα και προτάσεις για ένα άλλο κόσμο. Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο με άρνηση αλλά με συμμετοχή και συλλογική δουλεία από όλους. Ο καλύτερος τρόπος τιμής των εξεγέρσεων είναι ο συνεχιζόμενος πολιτικός αγώνας για την διεύρυνση και κατάκτηση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς.
Ο Νοέμβρης και ο Δεκέμβρης λοιπόν, ένας Νοέμβρης που δεν ζήσαμε, αλλά χάραξε την μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας και ένας Δεκέμβρης που ζήσαμε και μας άφησε ποικίλα συναισθήματα. Άραγε σήμερα πώς διαβάζουμε τα μηνύματα αυτών των ημερών και πώς αντιλαμβανόμαστε την ουσία τους; Μήπως δεν αρκεί να “θυμόμαστε”;
Ο Νοέμβρης του '73 αποτέλεσε ορόσημο στην μεταπολιτευτική εξέλιξη της Ελλάδας, και αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους μετέπειτα αγώνες της Νεολαίας. Ακολούθησαν μεγάλα Κινήματα τόσο στο Φοιτητικό Κίνημα, όσο και γενικά στον χώρο της Νεολαίας τα οποία σημάδευαν και χαρακτήρισαν ολόκληρες γενιές.
Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν ένα νέο ξέσπασμα, ήταν ένας αυθόρμητος ξεσηκωμός μαθητών. Ξεσηκωμός που ξεκίνησε με αφορμή την Δολοφονία του συμμαθητή τους αλλά κλιμακώθηκε βάζοντας συγκεκριμένα πολιτικά ζητήματα. Ζητήματα των δικαιωμάτων της Νεολαίας στην ζωή και στο όνειρο. Ζητήματα που εμπλουτίστηκαν με ένα αγώνα κατά του ίδιου του “συστήματος”, εγκολπώνοντας στις τάξεις του φοιτητές, εργαζόμενους, ανέργους και μετανάστες.
Ο Δεκέμβρης του 2008 έδωσε ένα αυστηρό χτύπημα στο κράτος που έπαψε να ενδιαφέρεται για τα παιδιά του. Έδωσε ένα ισχυρό χαστούκι σε όσους πίστεψαν ότι η Νεολαία έχει πάντα άδικο και ότι κάνει τα πάντα για να χάσει μάθημα ή για να φωνάξει . Γιατί είναι σαφές ότι σε ένα σχολείο - φυλακή θα υπάρχουν πάντα εξεγέρσεις. Γιατί είναι σαφές ότι σε μια κοινωνία που περιθωριοποιεί πάντα θα υπάρχουν εξεγέρσεις.
Ένα χρόνο μετά αναλύοντας τον Δεκέμβρη είναι λάθος να τον συνδέουμε μόνο με “μπάχαλα” και γενικευμένη διάλυση από κουκουλοφόρους. Είναι γεγονός ότι ο Δεκέμβρης ,όπως και κάθε εξέγερση πάντα θα συνοδεύεται και από παράπλευρα καταδικαστέα φαινόμενα.
Ο Δεκέμβρης κατά την γνώμη μου έχει ένα βασικό μήνυμα σήμερα. Το μήνυμα αυτό είναι παρόμοιο με εκείνο του Νοέμβρη του 1973.
Είναι το “Ψωμί” δηλαδή το δικαίωμα της νέας γενιάς στην αξιοπρεπή εργασία και όχι στην ελαστική ανασφάλιστη απασχόληση.
Είναι το “Παιδεία” δηλαδή την ανάγκη για αναβάθμιση και επαναπροσδιορισμό της Παιδείας στην χώρα μας. Η ανάγκη για Δημόσια Δωρεάν Ποιοτική Παιδεία που βάζει στο επίκεντρο τον μαθητή, τον σπουδαστή, τον εκπαιδευτικό και τον γονέα. Μια Παιδεία που δημιουργεί ανθρώπους με κριτική σκέψη και τους εξοπλίζει με δυνατότητες.
Το “Ελευθερία” είναι σήμερα η ανάγκη για μια δημοκρατική λειτουργία του κράτους, μια κοινωνία που λειτουργεί αφήνοντας τον πολίτη ελεύθερο να ονειρευτεί και να χτίσει την ζωή του. Μια πολιτεία που δεν καταστέλλει – δολοφονεί τα όνειρα των νέων ανθρώπων αλλά που ενισχύει και προστατεύει τα δικαιώματα τους.
Ένα χρόνο μετά τον Δεκέμβρη ένα είναι αυτό που πρέπει να έχουν στο μυαλό τους οι Κυβερνώντες. Ότι όσο το κράτος αδιαφορεί και καταστέλλει τόσο θα υπάρχουν νέοι Δεκέμβριδες. Και υπεύθυνοι των εξεγέρσεων δεν είναι οι εξεγειρόμενοι αλλά αυτοί που δεν τους άκουσαν.
Η νέα Κυβέρνηση έχει Λαϊκή εντολή να αλλάξει όλα όσα της κληροδότησε η ΔΕΞΙΑ. Η νέα Κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει εντολή να παλέψει για μια Δίκαιη Κοινωνία και ένα κράτος που υπηρετεί και σέβεται τον κυρίαρχο Λαό και τα δικαιώματα του.
Εμείς οι νέοι έχουμε την υποχρέωση να παλέψουμε για την ΑΛΛΑΓΗ και την συγκρότηση ενός ενιαίου προοδευτικού μετώπου Νεολαίας με αρχές , οράματα και προτάσεις για ένα άλλο κόσμο. Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο με άρνηση αλλά με συμμετοχή και συλλογική δουλεία από όλους. Ο καλύτερος τρόπος τιμής των εξεγέρσεων είναι ο συνεχιζόμενος πολιτικός αγώνας για την διεύρυνση και κατάκτηση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου