Φίλες και φίλοι,
Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Σε λίγες μέρες θα θυμηθούμε, εκείνες τις ιστορικές μέρες του 1973 και θα τιμήσουμε όλους τους γνωστούς και άγνωστους ήρωες, όχι μόνο της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, αλλά του αντιδικτατορικού αγώνα της επταετίας.
Μέρες τιμής, αλλά και μέρες μνήμης οι επόμενες μέρες με κορυφαία την 17η Νοέμβρη. Μέρες τιμής, αλλά και μέρες περισυλλογής για το σήμερα και για την επίδραση της εξέγερσης του 1973 στην ιστορική περίοδο της μεταπολίτευσης και στο αύριο που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Πόσο επίκαιρα είναι στις μέρες μας τα συνθήματα εκείνης της περιόδου; Έχουμε άραγε όλοι μας «ΨΩΜΙ» ; Έχουμε άραγε Δημόσια Δωρεάν και ποιοτική «ΠΑΙΔΕΙΑ» ; Ζούμε σε μια ευνοημένη κοινωνία με «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»;
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου υπήρξε αναμφίβολα βασικός σταθμός στην πτώση της επταετούς χούντας των συνταγματαρχών. Υπήρξε επίσης ένα ιστορικό ορόσημο για την περαιτέρω διαμόρφωση της Ελληνικής κοινωνίας και απαρχή της μεταπολίτευσης και των μεγάλων ΑΛΛΑΓΩΝ. Η κατάληψη της Νομικής Σχολής από τους Φοιτητές είναι σημείο σταθμός στον αγώνα του ΛΑΟΥ ενάντια στην Χούντα, σημείο σταθμός για την ουσιαστική διαμόρφωση ενός μαζικού και ισχυρού, για την εποχή λαϊκού κινήματος, απέναντι στην γενικότερη χούντα των ιμπεριαλιστών και των οικονομικών συμφερόντων του τότε μεγάλου κεφαλαίου.
Σήμερα ποια είναι η κατάσταση που έχουμε μπροστά μας; Ποιες είναι οι «νέες χούντες» και οι κίνδυνοι για την Λαϊκή Κυριαρχία και την Εθνική Ανεξαρτησία; Μετά από τόσα χρόνια το αίτημα «Έξω οι Η.Π.Α.» είναι ακόμα επίκαιρο, καθώς ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» είναι εμφανείς με την ύπαρξη στρατευμάτων κατοχής στο ΙΡΑΚ και το Αφγανιστάν. Το αίτημα της «Αυτοδιάθεσης των Λαών» είναι ακόμα επίκαιρο στην περίπτωση του αγωνιζόμενου Παλαιστινιακού Λαού.
Οι σημερινή Χούντα είναι η ολιγαρχία του μεγάλου οικονομικού Κεφαλαίου και τα εξωθεσμικά κέντρα που θέλουν να ελέγχουν τις Δημοκρατίες και να τιθασεύουν την Λαϊκή Βούληση. Οι σημερινές Χούντες είναι ακόμα ποιο δυνατές και ύπουλες, καθώς έχουν στα χέρια τους όλα τα μέσα, για να επιβληθούν και να εδραιωθούν στο παγκόσμιο στερέωμα.
Η μεγαλύτερη τιμή στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου, δεν είναι τα μνημόσυνα, δεν είναι οι εκδηλώσεις και τα στεφάνια σε μνημεία. Η μεγαλύτερη τιμή είναι η ανασυγκρότηση ενός νέου ριζοσπαστικού, προοδευτικού Λαϊκού Κινήματος. Ενός Λαϊκού Κινήματος με τα προστάγματα του σήμερα. Τα προστάγματα για ένα Δικαιότερο Κόσμο, για μια Δίκαια αναδιανομή του πλούτου, για ένα Δικαιότερο Φορολογικό Σύστημα, για ένα δυνατό Δημόσιο και ποιοτικό σύστημα Παιδείας και Υγείας. Προστάγματα για ένα ασφαλέστερο Πλανήτη. Προστάγματα για μια «Πράσινη» Ανάπτυξη, φιλική προς το περιβάλλον. Προστάγματα για την Ενίσχυση και διεύρυνση της Δημοκρατίας μας με ενδυνάμωση των θεσμών συμμετοχής και λαϊκού ελέγχου.
Φίλες και φίλοι,
«Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη Λαϊκή». Οφείλουμε με τους σημερινούς μας πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες να το τιμήσουμε. Οφείλουμε να κάνουμε τις Αξίες και το όραμα εκείνων των φοιτητών πρόσταγμα για την ζωή μας. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, χαμένοι είναι οι αγώνες που δεν δόθηκαν.
Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Σε λίγες μέρες θα θυμηθούμε, εκείνες τις ιστορικές μέρες του 1973 και θα τιμήσουμε όλους τους γνωστούς και άγνωστους ήρωες, όχι μόνο της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, αλλά του αντιδικτατορικού αγώνα της επταετίας.
Μέρες τιμής, αλλά και μέρες μνήμης οι επόμενες μέρες με κορυφαία την 17η Νοέμβρη. Μέρες τιμής, αλλά και μέρες περισυλλογής για το σήμερα και για την επίδραση της εξέγερσης του 1973 στην ιστορική περίοδο της μεταπολίτευσης και στο αύριο που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Πόσο επίκαιρα είναι στις μέρες μας τα συνθήματα εκείνης της περιόδου; Έχουμε άραγε όλοι μας «ΨΩΜΙ» ; Έχουμε άραγε Δημόσια Δωρεάν και ποιοτική «ΠΑΙΔΕΙΑ» ; Ζούμε σε μια ευνοημένη κοινωνία με «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»;
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου υπήρξε αναμφίβολα βασικός σταθμός στην πτώση της επταετούς χούντας των συνταγματαρχών. Υπήρξε επίσης ένα ιστορικό ορόσημο για την περαιτέρω διαμόρφωση της Ελληνικής κοινωνίας και απαρχή της μεταπολίτευσης και των μεγάλων ΑΛΛΑΓΩΝ. Η κατάληψη της Νομικής Σχολής από τους Φοιτητές είναι σημείο σταθμός στον αγώνα του ΛΑΟΥ ενάντια στην Χούντα, σημείο σταθμός για την ουσιαστική διαμόρφωση ενός μαζικού και ισχυρού, για την εποχή λαϊκού κινήματος, απέναντι στην γενικότερη χούντα των ιμπεριαλιστών και των οικονομικών συμφερόντων του τότε μεγάλου κεφαλαίου.
Σήμερα ποια είναι η κατάσταση που έχουμε μπροστά μας; Ποιες είναι οι «νέες χούντες» και οι κίνδυνοι για την Λαϊκή Κυριαρχία και την Εθνική Ανεξαρτησία; Μετά από τόσα χρόνια το αίτημα «Έξω οι Η.Π.Α.» είναι ακόμα επίκαιρο, καθώς ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» είναι εμφανείς με την ύπαρξη στρατευμάτων κατοχής στο ΙΡΑΚ και το Αφγανιστάν. Το αίτημα της «Αυτοδιάθεσης των Λαών» είναι ακόμα επίκαιρο στην περίπτωση του αγωνιζόμενου Παλαιστινιακού Λαού.
Οι σημερινή Χούντα είναι η ολιγαρχία του μεγάλου οικονομικού Κεφαλαίου και τα εξωθεσμικά κέντρα που θέλουν να ελέγχουν τις Δημοκρατίες και να τιθασεύουν την Λαϊκή Βούληση. Οι σημερινές Χούντες είναι ακόμα ποιο δυνατές και ύπουλες, καθώς έχουν στα χέρια τους όλα τα μέσα, για να επιβληθούν και να εδραιωθούν στο παγκόσμιο στερέωμα.
Η μεγαλύτερη τιμή στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου, δεν είναι τα μνημόσυνα, δεν είναι οι εκδηλώσεις και τα στεφάνια σε μνημεία. Η μεγαλύτερη τιμή είναι η ανασυγκρότηση ενός νέου ριζοσπαστικού, προοδευτικού Λαϊκού Κινήματος. Ενός Λαϊκού Κινήματος με τα προστάγματα του σήμερα. Τα προστάγματα για ένα Δικαιότερο Κόσμο, για μια Δίκαια αναδιανομή του πλούτου, για ένα Δικαιότερο Φορολογικό Σύστημα, για ένα δυνατό Δημόσιο και ποιοτικό σύστημα Παιδείας και Υγείας. Προστάγματα για ένα ασφαλέστερο Πλανήτη. Προστάγματα για μια «Πράσινη» Ανάπτυξη, φιλική προς το περιβάλλον. Προστάγματα για την Ενίσχυση και διεύρυνση της Δημοκρατίας μας με ενδυνάμωση των θεσμών συμμετοχής και λαϊκού ελέγχου.
Φίλες και φίλοι,
«Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη Λαϊκή». Οφείλουμε με τους σημερινούς μας πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες να το τιμήσουμε. Οφείλουμε να κάνουμε τις Αξίες και το όραμα εκείνων των φοιτητών πρόσταγμα για την ζωή μας. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, χαμένοι είναι οι αγώνες που δεν δόθηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου