Η ώρα του λαού, η ώρα της Ελπίδας

Ελλάδα, Ιούνης 2012       

          Στιγμές που θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος, στιγμές που τα έχουν όλα με βασικό χαρακτηριστικό τον φόβο και την αβεβαιότητα. Η Ελλάδα ύστερα από 35 χρόνια «σταθερότητας» αναζητά κυβέρνηση και τρόπο επανάκαμψης. Ζούμε πραγματικά ιστορικές στιγμές που θα κρίνουν όχι μόνο την πορεία της χώρας, αλλά και της ίδιας της Ευρώπης.

          Οι εκλογές της 6^ης Μάη επισημοποίησαν την λαϊκή αγανάκτηση και την αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να ανεχτεί τις πολιτικές του μνημονίου. Από τον Οκτώβρη του 2009 και την μεγάλη νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. η Ελλάδα πέρασε από την «αδρανή» επταετία Καραμανλή στην εποχή της «Δίκαιης Κοινωνίας» του Γιώργου. Μια μεγάλη μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας πίστεψε στο εγχείρημα Παπανδρέου, πίστεψε σε ένα πρόγραμμα που θα οδηγούσε την χώρα σε ένα προοδευτικό δρόμο εξόδου από την κρίση. Λίγους μήνες μετά η κυβέρνηση οδηγεί την χώρα στο πρώτο μνημόνιο. Τα αποτελέσματα γνωστά μέχρι και σήμερα, το ένα μνημόνιο έφερε το άλλο και το κούρεμα του χρέους συνοδεύτηκε από νέο δανεισμό, περικοπές, περιορισμούς κλπ.

          Βέβαια όλα αυτά ήταν απλά το αποκορύφωμα στην ευρύτερη κρίση τόσο του κυρίαρχου οικονομικού και αναπτυξιακού μοντέλου όσο και του πολιτικού συστήματος στην χώρα. Η μεταπολίτευση έχει φτάσει στο τέλος της, αναδεικνύοντας τα δομικά προβλήματα της μεταπολιτευτικής Ελληνικής Δημοκρατίας . Αυτό που σήμερα έχει αξία είναι το επόμενο βήμα χωρίς την επανάληψη των ίδιων λαθών και των ίδιων παραλείψεων, χωρίς σωτήρες και μονοδρόμους. Το επόμενο βήμα πρέπει να βασιστεί σε μια νέα «αφήγηση» τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη. Δεν είναι σήμερα η εποχή της οπισθοδρόμησης, αλλά της δημιουργίας, της ανατροπής και του χτισίματος από νέα βάση.

          

Με δεδομένο ότι το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης «χρεοκόπησε» σε μεγάλο βαθμό μαζί με τις επιλογές του, είναι σαφές ότι η νέα εποχή απαιτεί την ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων της κοινωνίας σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης και αναγέννησης της ίδιας της Δημοκρατίας. Απαιτεί την ενδυνάμωση του Λαϊκού παράγοντα που τα τελευταία 30 χρόνια επέλεξε την λογική «ανάθεσης» της εξουσίας σε κυβερνήσεις και όχι την λογική της ενεργούς παρουσίας και ελέγχου. Η νέα ιστορική περίοδο απαιτεί μια νέα νοοτροπία και αντίληψη για την εξουσία, την συμμετοχή, την κοινωνική λογοδοσία, απαιτεί λαό πρωταγωνιστή, κόμματα φορείς ιδεολογιών, συνδικάτα που παλεύουν για την χώρα και διεκδικούν για τον λαό, νεολαία που δεν βολεύετε με το σήμερα και δημιουργεί το αύριο. Απαιτεί λαό δημιουργό και όχι «καταναλωτή».

          Η 6^η Μάη έχει τα χαρακτηριστικά έναρξης των κοινωνικών διεργασιών για το πέρασμα στην νέα ιστορική περίοδο. Οι μέρες που πέρασαν αναδεικνύουν με ένταση μια μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις που υπηρέτησαν το «χθες» με εκείνες που αναζητούν τρόπους για διαμόρφωση του «αύριο». Σε αυτή την σύγκρουση ο λαός δεν μπορεί να μένει αμέτοχος και σιωπηλός, είναι η ώρα να συνεχίσει ότι ξεκίνησε με τις εκλογές της 6^ης Μάη, να κάνει την αμφισβήτηση δύναμη ανατροπής και ελπίδας για τον τόπο. Σήμερα είναι η χρυσή ευκαιρία να διαμορφωθεί μια κοινωνική πλειοψηφία που θα στηρίξει τις δυνάμεις του «αύριο», που θα στηρίξει την έξοδο από την συνεχιζόμενη κρίση και την ανασυγκρότηση της χώρας.

Σήμερα απέναντι στην Αριστερά στέκεται σύσσωμο το ντόπιο και ευρωπαϊκό σύστημα εξουσίας απειλώντας τον λαό με κάθε μέσο. Τραπεζίτες, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, γαντζωμένοι στο άρμα της εξουσίας, κουνούν το δάκτυλο προσπαθώντας να φοβίσουν, τρομοκρατημένοι από το αποτέλεσμα των εκλογών της 6^ης Μάη. Τα κόμματα που επέβαλαν στην Ελλάδα το μνημόνιο και τους υποτελείς όρους του ξαφνικά μιλούν για την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης του. Οι δανειστές προσπαθούν να σπείρουν τον τρόμο για να μην χάσουν την πρόσβαση τους στο εθνικό μας πλούτο. Σε αυτό το κλίμα ο λαός δεν πρέπει να κάνει ούτε βήμα πίσω, μόνο ενωμένος μπορεί να κερδίσει, μόνο ενωμένος μπορεί να ανατρέψει όλους εκείνους που τον οδήγησαν στην εξαθλίωση.

          Η Αριστερά έχει την χρυσή ευκαιρία να παίξει καταλυτικό ρόλο σε μια εποχή που ο δοκιμαζόμενος λαός το έχει ανάγκη. Έχει την χρυσή ευκαιρία να θέσει τους πυλώνες για την Ελλάδα της αξιοπρέπειας, της δημιουργίας, της ελπίδας. Μιας Ελλάδας που έχει τις δυνάμεις ώστε να πρωταγωνιστήσει στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο στερέωμα. Η ενδεχόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 17^ης Ιούνη δεν θα είναι απλά μια εκλογική νίκη ενός κόμματος απέναντι σε ένα άλλο, θα είναι η νίκη μιας αντίληψης απέναντι σε μια άλλη, θα είναι η νίκη του λαού απέναντι στην εγχώρια και ευρωπαϊκή συντήρηση, θα είναι η ευκαιρία για την ανατροπή όχι μόνο των μνημονίων αλλά συνολικότερα και των αντιλήψεων που μας έφεραν εδώ.

Δεν αρκεί σήμερα βέβαια μια νίκη απαιτούνται πολλά περισσότερα, απαιτείται χειραφέτηση της κοινωνίας, απαιτείτε ωριμότητα και υπευθυνότητα από την ίδια την Αριστερά στο σύνολο της, οι εποχές των εκλεγμένων σωτήρων παρήλθαν. Ο λαός πρέπει να αμφισβητήσει τους υπεύθυνους «εξουσιαστές» των τελευταίων δεκαετιών και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων . Είναι η ώρα οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου να ελευθερωθούν από τα δεσμά της αδράνειας και του φόβου να μπουν μπροστά αμφισβητώντας τις πεπατημένες λογικές του χθες . Δεν μπορεί να υπάρξει Αριστερή προοπτική χωρίς πρωταγωνιστή τον λαό.

Τελευταία προεκλογική εβδομάδα λοιπόν …Την επομένη των εκλογών την ορίζει πάντα ο συμμέτοχος λαός. Κλείστε λοιπόν τις τηλεοράσεις, κοιτάξτε γύρω σας στην γειτονιά σας, στην δουλειά σας, στην οικογένεια σας, αναλογιστείτε αν αυτό είναι που θέλετε για τις ζωές σας. Διαβάστε καλά τα προγράμματα των κομμάτων, τις απόψεις των αρχηγών τους και επιλέξτε όχι με βάση την ιστορία ή τον γνωστό, αλλά με βάση τις ανάγκες σας, το όραμα σας για μια άλλη Ελλάδα, με βάση την προσωπική σας αξιοπρέπεια. Την Κυριακή αναμετριούνται το χτες που πεθαίνει με το αύριο που πασχίζει να γεννηθεί...

Προσωπικά επιλέγω τον δρόμο της ελπίδας απέναντι στον δρόμο της διαχείρισης, επιλέγω, με κάθε προβληματισμό μου, την στήριξη της Αριστεράς, την στήριξη ενός άλλου δρόμου. Δεν έχουμε την πολυτέλεια των μικρών ενστάσεων όταν ο λαός δέχεται την μεγαλύτερη επίθεση στην ιστορία της χώρας. Δεν έχουμε το δικαίωμα της παρατήρησης όταν ο λαός εξαθλιώνεται και η χώρα υποθηκεύετε.