Σάμος Ώρα Μηδέν

Είναι μέρες που σκέφτομαι να γράψω ένα άρθρο για την πατρίδα μου την Σάμο, καταγράφοντας και εγώ, ως νέος άνθρωπος τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου για την πορεία του νησιού μας.

Ευτυχώς την αφορμή μου έδωσε ένας πρόσφατος διάλογος στο διαδίκτυο μέσω ενός γνωστού blog, όπου καταγράφονται απόψεις και προβληματισμοί για το παρόν και το μέλλον του Νησιού. Αλλά αυτός ο διάλογος είναι πλέον και καθημερινότητα για τους πολίτες που ζουν και εργάζονται στο νησί, βλέποντας το εισόδημα τους να εξανεμίζετε και το βιωτικό τους επίπεδο να υποβαθμίζετε. Είναι ένα θέμα που ταλανίζει και που θα γίνεται εντονότερο όσο περνούν τα χρόνια και η κατάσταση παγιώνεται.

Βέβαια είναι ένα θέμα που χρόνια διατυπώνετε και περιφέρετε από συζήτηση σε συζήτηση τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά σε κάθε σπίτι. Απλά το φετινό καλοκαίρι που τελειώνει μάλλον δείχνει ότι η κατάσταση είναι οριακή, ή τουλάχιστον αυτό βλέπω εγώ με την δική μου ματιά.
Το νησί μας είναι και αυτό μέσα στα θύματα της Διεθνούς Οικονομικής Κρίσης και παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης. Και το πρώτο σημαντικό σημάδι είναι η τουριστική Κίνηση τους τελευταίους μήνες που καμία σχέση δεν έχει με άλλες εποχές. Δεύτερο είναι η ρευστότητα στην αγορά με πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις στα πρόθυρα κατάρρευσης. Και βεβαίως για το Νησί μας οι μικρομεσαίες και τουριστικές επιχειρήσεις είναι η ραχοκοκαλιά της τοπικής οικονομίας.

Αλλά πέρα από την φετινή κατάσταση με μια μικρή αναδρομή ακόμα και σε περασμένα χρόνια διαπιστώνω ένα τεράστιο “αναπτυξιακό έλλειμμα” στο νησί μας. Αναπτυξιακό έλλειμμα όχι μόνο στις Δημόσιες Επενδύσεις ( Δημόσια έργα, Υποδομές, Δρόμοι, Λιμάνια κλπ) αλλά και σε ιδιωτικές επενδύσεις επιχειρήσεων. Οι ίδιοι δρόμοι, τα ίδια καταστήματα χωρίς αλλαγές τα τελευταία 10 χρόνια τουλάχιστον. Βέβαια δεν παραβλέπω να αναφέρω την εξαίρεση κατασκευής του Περιφερειακού δρόμου στην πόλη της Σάμου, που ξεκίνησε τα τελευταία 2 χρόνια. Επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν ανήμπορες να αντεπεξέλθουν και η κατάσταση συνεχίζετε οδηγώντας σε ένα τεράστιο αδιέξοδο τους πάντες.

Η Σάμος ενώ θα μπορούσε να είναι πρότυπο περιφερειακής ανάπτυξης στο Αιγαίο, λόγω του φυσικού πλούτου που διαθέτει, είναι η “ψωροκώσταινα” του Αιγαίου.
Ενώ θα μπορούσαμε να “πουλάμε” αξιόλογες τουριστικές υπηρεσίες υψηλής ποιότητας 12 μήνες το χρόνο, απλά “βολεύει” μέτριες υπηρεσίες για 3 με 4 μήνες του καλοκαιριού.
Ενώ θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε τα Τμήματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, κάνοντας τα θελκτικά προς τους Υποψήφιους Φοιτητές, διατηρούμε ένα Πανεπιστήμιο σε δεκάδες κτίρια σκόρπια με χαμηλής ποιότητας παροχές προς τους φοιτητές.
Ενώ θα μπορούσαμε να παλέψουμε για Θαλάσσιες και εναέριες συγκοινωνίες με “Δραστικά” μέτρα, απλά παρακολουθούμε με μικρές παρεμβάσεις κάποιων τοπικών αρχόντων τις εξελίξεις. Ταυτόχρονα νησία μικρότερων διαστάσεων και πληθυσμών έχουν άρτια συγκοινωνιακή κάλυψη.
Ενώ θα μπορούσαμε να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις στο νησί με την ανάπτυξη νέων μεγάλων επιχειρήσεων που θα προσφέρουν δουλειά στους πολίτες, δεν παρέχουμε το υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον για την βιωσιμότητα των επενδύσεων αυτών.

Και πριν προλάβει κανείς να κατηγορήσει την Οικονομική Κρίση για όλα νομίζω ότι απλά η Σάμος δυστυχώς είναι “άξια της μοίρας” της. Και τεράστια ευθύνη φέρουν όχι μόνο οι “τοπικοί παράγοντες” αλλά και οι πολίτες που τους αναδεικνύουν κάθε φορά σε διάφορα δημόσια αξιώματα. Γιατί η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα χρόνιων επιλογών της κοινωνίας μας.
Η Σάμος λοιπόν σαν νησί και η τοπική κοινωνία πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά το μέλλον. Το νησί είναι σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι και οι τοπικοί φορείς οφείλουν να πάρουν αποφάσεις με ουσία για το μέλλον.
Να μην παραβλέπουμε όμως ότι πέρα από την δυναμική της τοπικής κοινωνίας και των αυτοδιοικητικών οργάνων, βασική και αναγκαία συνθήκη για την ανάπτυξη είναι και η κεντρική πολιτική βούληση.
Χρειάζεται άμεσα ΑΛΛΑΓΗ πολιτικής και μοντέλου ανάπτυξης για να πάει μπροστά ο τόπος. Αλλά έχοντας μια Κυβέρνηση που λειτουργεί, εξυπηρετώντας το τραπεζικό σύστημα και το μεγάλο κεφάλαιο, θα μιλάμε πάντα για την περιφέρεια που μαραζώνει, θα μιλάμε για μικρομεσαίες επιχειρήσεις με ακάλυπτες επιταγές, θα μιλάμε για νέους ανέργους και ελαστικά απασχολούμενους εργαζόμενους.

Αλλά χρειάζεται και ΑΛΛΑΓΗ αντίληψης για την πολιτική και τα κοινά και από εμάς τους ίδιους. Η αυτονομία της πολιτικής και του “πολιτικού” από τις εξαρτήσεις είναι το απαραίτητο συστατικό για μια ευνομούμενη πολιτεία.
Ο πολιτικός και ο συμμετέχων στο δημόσιο χώρο πρέπει να κρίνετε από τον λαό που τον αναδεικνύει για αυτά που διεκδίκησε ή πέτυχε για τον τόπο.

Μήπως στο νησί μας κάποια στιγμή πρέπει να δούμε πολιτικούς και πολιτευτές να κρίνουν τον ίδιο τους το εαυτό για την συνεισφορά τους στην προαναφερθείσα κατάσταση;

Μήπως στο νησί μας κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε να αξιολογούμε την συνολική προσωπική διαδρομή και προσφορά των πολιτικών μας και όχι το όνομα τους ή της οικογενειακές και κοινωνικές τους καταβολές;

Μήπως στο νησί μας κάποια στιγμή πρέπει να κρίνουμε και τους εαυτούς μας για την μη συλλογική μας αντίληψη για τον τόπο;